Spirituele Snacks: "Een portie SPIJT".

Spirituele Snacks: "Een portie SPIJT".

Serie Spirituele Snacks

Hier eventjes een berichtje betreffende SPIJT van de Spirituele Veiligheidsdienst.

Spijt kan ontstaan als je eigenlijk al te ver bent gegaan. OF niet ver genoeg!
Dan heb je eerdere signalen en observaties, fouten en problemen onvoldoende serieus (of te serieus) genomen.
Maar beter laat dan nooit. Spijt ontkennen betekent namelijk lessen missen.

Spijt is slim. Tenminste: een gezonde portie!
Wanneer je je teveel in spijt wentelt werkt het weer eerder destructief.
Het gaat erom specifieke lessen te destilleren.
Zodat je verbeteringen kan toepassen met oog op de toekomst. Gezonde hoop.

Zoals zo vaak geldt: overdaad schaadt. Maar te weinig is niet genoeg.
Beiden, te maximaal en te minimaal zijn in ieder geval niet optimaal.
Wanneer je te weinig spijt koestert dan blijf je je dommer gedragen,
omdat je fouten niet erkent en dus eerder zal herherhalen.
Bij teveel spijt blijf je haperen in het verleden en mis je daardoor nieuwe kansen.

‘Ik heb nergens spijt van’ is een soort dooddoener, een pose.
Mensen bezigen vaak het ideaal dat ze nergens spijt van hoeven te hebben.
Dit is een overrulend idee wat terechte porties spijt afdekt.
Hiermee wordt een bepaald bewust zelfbeeld (ten onrechte) beschermd.
Alleen onbewust spelen dingen toch door!

Spijt is natuurlijk geen fijn gevoel. Echter juist ongemak durven en willen voelen/ervaren is nodig om je leven te kunnen verbeteren. Je kan jezelf hierin aanmoedigen.

Spijt verdragen is natuurlijk makkelijker wanneer je primair dankbaarheid voor je leven koestert. Ook dit is geen vanzelfsprekendheid en helaas-sinterklaas onvoldoende een gewoonte bij tevelen.

Spijt vereist reflectie.
De gezonde manier om met spijt om te gaan is om spijt als richtingaanwijzer te gebruiken.
SPIJT zorgt aldus  idealiter voor ingreep in je gewoontes. Van doen EN laten.
Spijt leidt dus mogelijk tot betere manieren om in het leven te staan.

SPIJTMEDITATIE

Men neme een persoonlijke spijtshituatie.

Die kan oppoppen of je haalt deze bewust in je herinnering terug. 

 

Dit geeft een vervelend gevoel, maar dat het anders had gemoeten,

juist dat moet je loslaten door het te accepteren. Daar begint het mee.

De situatie zelf is immers al gebeurt en valt niet meer te veranderen,

wel je omgang ermee. Hierbij horen mogelijk verantwoordelijkheid nemen en (zelf-)compassie opwekken. Dit zijn aparte vaardigheden.

Vanuit die houding kun je de spijt constructief gaan gebruiken.

 

Ten eerste kun je actief andere uitkomsten voorstellen van een dergelijke situatie.

Kijk je kunt gaan dagdromen: ‘had ik maar dit of had ik maar dat’, maar wanneer visualisaties goedgericht zijn op de toekomst dan heeft dit wel waarde.

Je richt je dan op andere nieuwe mogelijke uitkomsten, in plaats van alleen de situatie te blijven herhalen en hopen dat het anders was geweest. 

 

Nu kun je met de emotie als prikkel jezelf ook reprogrammeren met nieuwe voornemens/intenties. 

Dus de spijt wordt als prikkel gebruikt gericht op de toekomst,

in plaats van te blijven haperen in het verleden.

En zo eindigt deze confronterende boodschap van de Spirituele Veiligheidsdienst.
Aummmmmmmm  ;+}
 

Dralen en Overdrijven

Serie: Culturele Kwalen        
Aflevering: Dralen en Overdrijven

Dit is een soort tandem. Twee reactiepatronen  die verbonden zijn.
Het begint met dralen. Dit heeft oorzaken. Gevolg is overdrijven  als poging tot compensatie.
Gevolg hiervan is weer dralen, omdat je over de top bent gegaan. Een furieuze cirkel.

Van beiden heb ik last, als basisreactiepatronen.
Al lijken uitwassen (extreme voorbeelden hiervan) minder te worre.
De groei in volwassenwording  binnen ontwikkeling van meer meesterschap.
Ook in subtielere REACTIES kunnen ze besloten liggen.

Overdrijven is exces. Gaat ten koste van kwaliteit. Gaat ten koste van impact, juist door de overdosering. Leidt (uiteindelijk) tot uitputting.
Dralen is tekort. Je doet te weinig. Het is inhouden/terughouden, gierig zijn en uitstelgedrag.
Je mist inspelen op kansen en dit gaat dus ten koste van juiste manifestaties (of mensfestaties).

Overdrijven deed ik als puberkind en als bijna-volwassene vaak expres, gewoon voor de leut.
Dat kan grappuig wezen, maar als basispatroon werkt het verstorend.
Echter soms moet je juist wel ffff wat meer doen, een tandje bij, dat is die paradox omtrent overdrijven.
Dralen lijkt nog erger. Niet te verwarren met actief geduld natuurlijk! Dat is de paradox van dralen.

Je kan niet in 1 positie gaan hangen, dat werkt niet OPTIMAAL.
Dralen is te minimaal. Overdrijven is te maximaal.
Manisch-depressief is de ziekte die voortkomt uit de extremere afwisseling van overdrijven en dralen.

Ik wil deze rotzooi uit mijn karakter verwijderen. Om mijzelve beter te kunnen manifesteren.
Ein betere verzie van mijzelf te worden.
Niet als neurose (‘ik moet beter zijn’) maar als waarmaking van potenties.
Die anderen voeding kan aanbieden, als bijdrages aan de schepping.

De remedies zijn kikkerslikken EN actief relaxen. Beiden!! In dynamische wisselwerkingen.
Vanuit vertrouwen  in het Universum, met respect voor ontwikkelingprocessen.
Kikkerslikken betekent directer hoofdtaken uitvoeren, ertegenaan gaan.
Daarna actief relaxen. Op tijd stoppen, ook dat vereist discipline.
Tevredenheid koesteren, in plaats van vanuit onvrede of overmoed deurdraven... 

Voorheen was ik gewend te nachtbraken, i love da night:
het is niet alleen lekkel uitgaan maar ook om te werken; lekkel quiet.
Wat ikki nu doe is geregeld extreem vroeg nar bed gaan (20u, soms zelfs 18u) en dan heel vroeg in de nacht weer opstaan.
Dan heb ik een verse nacht voor mij!

Ben ik de enige? Neen! Beschouw deze tandem inmiddels als culturele kwaal.
Volgens mij zijn er hele volksstammen die er last van hebbeh.
Wat jij??

ONVOORWAARDELIJKE LIEFDE!?
Onvoorwaardelijke liefde? Jo, klinkt geweldig nastrevenswaardig!
Onvoorwaardelijk is helaas een slechtbegrepen begrip.
Onvoorwaardelijk betekent namelijk: zonder enige voorwaarde.
Wanneer je doordenkt, snap je dat dit al snel niet klopt...

Er is in werkelijkheid namelijk sprake van vele terechte behoeftes en oprechte verlangens.
Die horen bij het menszijn en verdere menswording: bij de ontwikkeling als mens.

Onvoorwaardelijke liefde naar JEZELF toe.
Ben tot inzicht gekomen dat het idee misbruikt kan worden om eigengereidheid en zelfzucht uit te leven.
De paradoxale situatie ontstaat dan dat mensen geloven heel goed bezig te zijn, maar ondertussen...
Onvoorwaardelijk jezelf goedkeuren, mogen doen wat je wil en jezelf allerlei (extra) rechten toebedelen is geen zelfliefde maar zelfzucht.
Een ongezonde vorm van egoïsme. Deze ongezonde vorm van egoïsme noem ik egotisme.
Terwijl de gezonde vorm van egoïsme zelfzorg is.
Gewetensvolle reflectie (als standaard gewoonte) om te bezien wat de (langere termijn-)impact van je doen en laten op anderen, jezelf en de aarde is,
is hierbij de benodigde houding om je leven in betere banen te leiden.
Reflectie is sowieso een onderschat onderdeel van bewustwordingsbevorderingsprocessen.

 Onvoorwaardelijke liefde naar ANDEREN toe.
Naar anderen toe zijn er ook altijd wel allerlei nuttige en passende voorwaardes aanwezig.
Het is zinvoller en gezonder om deze bewuster te zijn en te blijven.
Bovendien scheppen omstandigheden ook allerlei vereisten en randvoorwaardes.
Deze kunnen niet zomaar straffeloos (structureel) overruled worden, door blind een ideaal na te volgen
(hoewel ze soms wel even terzijde mogen/moeten worden geschoven, tesamen met vooroordelen)
want dat leidt uiteindelijk tot allerlei soorten (neven-)schade, uitputting en frustratie-opbouw. Dat komt ervan.
 
Waar dit betoog op uitdraait is het verschil tussen waarde/ideaal en norm.
Dit is een essentieel onderscheid wat te vaak onvoldoende wordt gemaakt.
Wanneer het ideaal je norm wordt, kun en zal je nooit kunnen voldoen. Hier gaat het mis.
Dus wanneer je van binnenuit, of van buitenaf, geacht wordt om onvoorwaardelijk te handelen.

Hierbij hoort het waanidee dat je onvoorwaardelijk wordt door onvoorwaardelijk te handelen.
Het populaire maar waanzinnig overschatte ‘fake it (till you make it)’-principe in aktie.
Het lijkt een shortcut en lijkt makkelijk omdat je dan enkel een regeltje na hoeft te leven.
Dit is alleen de zoveelste variant van blinde gehoorzaamheid, het navolgingsdogma van een slaaf.
Die zit ook in veel religie verweven en wordt gepresenteerd als een verheven daad.

In praktijk leidt bovenstaande manier echter tot (zelf-)ontkenning, uitputting en onvoldoende respect voor allerlei omstandigheden.
Zelfontkenning wordt dan misplaatst beschouwd als het zogenaamde overwinnen van ‘je ego’.
Uitputting (of vaak een laag energienivo hebben) komt door het onvoldoende rekening houden met allerlei gezonde voorwaardes en terechte behoeftes. Dus het niet goed (leren) luisteren naar de diverse stemmen hiervan. Hiermee blijf je gevangen in een onrealistisch zelfbeeld (periodiek/constant flippend tussen narcistisch en minderwaardig voelend) en dreigen vele vormen van destructieve doorwerkingen.

Het ondervinden van dergelijke uitputting, overspoeling en verwarring wordt dan een levensles.
In het geval van narcistische uitleving is het gevolg verdere vervreemding en uiteindelijk eenzaamheid.

Dus, waarde bewustwordingsbevorderingsvriend(in), in plaats van het prachtigklinkende onvoorwaardelijke liefde als norm te bezigen en idealiseren,
is het volgens mij nuttiger en realistischer om te spreken van en te richten op:
“ZO ONVOORWAARDELIJK MOGELIJK”.
En dat is absoluut niet hetzelfde. Een wereld van verschil.
Waarbij het gaat om optimaliseren, niet maximaliseren omdat je dan toch eerder in een uitsloofmodus terecht komt. Het optimaal voldoen
(eerder minimaal dan maximaal dus) aan de voorwaardes van de terechte behoeftes (en oprechte verlangens) van jezelf en anderen
alsmede de omstandigheden, leidt juist tot grotere ontwikkeling van de gewenste onvoorwaardelijkheid (als ideaal, niet als norm).
Maar dit is wel een stuk lastiger zolang dit nog geen gewoonte is. Volgens mij wel hoor.

SOORTEN BEHOEFTES/VOORWAARDES? Wat bedoelt gij! Even een klein brainstormpie:  
Eigen: rust, voeding, sex, sociale steun,,
Anderen: openheid, welke specifieke behoeftes, afstemming op methodes en middelen,,
Omstandigheden: plaats, tijd, specifieke aanwezigen, soort gelegenheid,,

Dit betoog is meer dan een woordspelletje. Wanneer je onvoorwaardelijkheid namelijk als ideale NORM predikt,
dan zul je minder geneigd zijn om al deze soorten voorwaardes de voldoende passende aandacht te geven.
Wat ook veel voorkomt is het ontkennen van de behoeftes en er vervolgens (stiekem) in gaan zwelgen of anderzijds verdraaid uitleven.
Niet gek, zo werkt dat.

Voldoen aan voorwaardes is dus voorwaarde om zo onvoorwaardelijk mogelijk te kunnen handelen.
Grappig he?

MJPA'S MEDitatietjes: deel1.IRRITATIE-MEDITATIE

MJPA'S MEDitatietjes: deel1.IRRITATIE-MEDITATIE

Serie MJPA's MEDitatietjes

In het kader van irritatie-omleiding. Van slachtoffer naar schepper.
Irritatie kan in vele vormen opspelen en een valkuil worden  omdat je aandacht erin meegezogen wordt.
Van kwaad tot erger.
Het is wijzer om de perceptie van een bepaald kwaad te gebruiken als prikkel  om bewust wat anders te doen.

LET WEL: de irritatie zelf is dan geen ongewenst verschijnsel meer. Die behoor je dus niet te onderdrukken,
alleen anders te richten. Dit onderscheid is essentieel. Anders word je een onderdrukt persoon, met afstompgevaar,
dit is schadelijk voor de persoonlijkheid. Als je er tenminste niet in gelooft dat je je ‘ego’ op moet geven... Olala.

Goed onderwerp voor een irritatie-meditatie is voor mij de muilkorf, pardon mondkap.

MUILKORF-MEDITATIE
Muilkorf* op! Geen ontkomen aan?
Ik moet dit soms dragen op mijn werk. In het O.V. wordt er nog immer op aangedrongen.
Kijk als het moet, wanneer het werkelijk nut heeft, zoals in de zorg, dan is het wel een ‘no-brainer’. Zou zeggen dat de zorgvrager dit bepaalt.
Maar wanneer het dragen dubieus is, omdat de kosten groter zijn dan de mogelijke baten, wordt het een ander verhaal.

Wat bedoeld is als hersenspoeling en denigrerend overkomt, is de constant herhaalde opdringende indoctrinerende niet-aflatende oproep
om een mondkap te dragen in het O.V.:
“Het is verplicht om tijdens de hele rit een mondkapje te dragen dat je mond, neus en kin bedekt.”
“It is mandatory to wear a facemask that covers your mouth, nose and chin for the entire journey.”
Of iets dergelijks, diverse vervoerders bezigen varianten hierop.

Wat nu gedaan? Weigeren kan niet altijd. Met tegenzin dragen kan een wissel trekken op  je/onze/de/mijn stemming
en daarmee de geestelijke gezondheid.
Wanneer je niet oppast  dreig je slachtoffer te worden  van grotere irritatie OF vermijdingsgedrag
(om de irritatie uit de weg te gaan), OF nog erger: een automatische acceptatie-modus...  

Een soort mindswitch in: ‘ik accepteer’, het gelaten over je heen laten komen.
Veel mensen luisteren er helemaal niet meer naar, maar dat doen ze door zich af te sluiten,
en dat is schadelijk voor de sociale interactie mensen**

Het automatisch accepteren is figuurlijk levensgevaarlijk: omdat deze houding, door het automatische karakter ervan,
in je persoonlijkheid kan sluipen en daar schade veroorzaken; het beperkt je leven door (gewoontes in) contact met anderen te frustreren.
Wanneer je teveel accepteert, kan dat leiden tot een staat van grotere opgefoktheid  die er op verkeerde momenten uit kan knalluh;
of het leidt tot nog sterkere zelfonderdrukking  en vandaaruit zelfs depressie.

Dit soort shit valt gelukkig om te vormen, te transformeren. Door middel van bewuste MOEITE, een soort ‘meditatie’.
Door dit soort oproepen  aan te wenden als prikkel  om dankbaarheid of compassie  op te wekken in jezelf.

Als dankbaarheids-opwekker: voor wat je nu allemaal ook bent (bvb gezond, relatief vrij) en allemaal wel ter beschikking hebt!!
Dus op het moment van de oproep MOEITE doen je daarop te focussen.
Deze oproep is dan het signaal daartoe. In plaats van jezelf toestaan om je erger te gaan irriteren.

Als compassie-opwekker: door op dergelijke momenten actief te denken hoe het moet zijn om als slaaf (tot-slaaf-gemaakte)
door het leven te moeten gaan. In welke shituatie dan ook, maar dan heel de tijd!
Je kan jezelf aldus trainen in compassie, dus als compassie-opwekker.
Tegelijkertijd train je incasseringsvermogen. Dit is de bonus!

AMBULANCE-MEDITATIE   
Ander aardig voorbeeld van irritatie-meditatie is de sirene van een ambulance.
In mijn buurt kunnen ze er wat van, op lege wegen zelfs, meer eerder hoorde ik deze ook vaker dwars door de stad heen.

De weledele ambulance, het horen van het vaak indringende geluid hiervan, kan ik ook gebruiken om dankbaarheid te bezigen voor mijn gezondheid
of voor de mij ter beschikking staande middelen  om mijn gezondheid  op peil te kunnen houden.
In plaats van mij er rot aan te ergeren en/of afreagerend te gaan schelden ofzo.

Vervolgens kunde er nog een schepke bovenop doen  door ook nog eens dankbaarheid te koesteren dat je de kans krijgt om dankbaarheid te koesteren. Dat gaat dus nog een stapke verder, door ‘het kwaad’ te gaan bedanken. Is voor gevorderden!

Maar dit lukt allemaal niet altijd. Dan is het tijd voor zelf-compassie: oppeppende zelftalk met iets in de geest van:
‘Jaja vriendlief, ik begrijp best dat je hierdoor boos wordt. Ok dat mag ook, toe maar’.
In eigen beheer kun je dit zelfs uitvergroten, even extra boos worden, lekkel uiten!! Hehe, dat lucht op!
Op die manier is er geen mogelijke externe schade naar andere personen toe, bedoel als je op de verkeerde plek je boosheid uitleeft,
kan dat extra problemen opleveren. 

Daarna kun je een dergelijke zelfdialoog vervolgen met het jezelf niet veroordelen  maar aanmoedigen om andere manieren te proberen.
Het is uiteindelijk een kwestie van eerder in (leren) grijpen: want als het boosballetje gaat rollen dan escaleer je sneller,
hoewel dat vaak relatief subtiel kan blijven. bijvoorbeeld met zelfkritiek en eenvoudige negatieve gedachten.
Deze worden dan geïmplanteerd in je geest, weetje.

Dergelijke dingen sharen kan natuurlijk ook in interactie met een ander persoon.
Maar het is handig als je deze niet persee nodig hebt.

++
wanneer je extra durft bij te dragen aan her-hersenspoeling inda openbare ruimte, kun je je verwaardigen
om een alternatieve tekst ten gehore te brengen. Iets als:
“Het is verplicht/ om na ieder beraad/ de notulen van de vergadering/ te delen met de kamer”
“It is mandatory/  that after each Governamental meeting/ the notes are shared/ with the Parliament”
Dit is een afweging, want hiermee verstoor je zelf natuurlijk ook de gewenste stilte...

Aummmmmmmm en over!

Nadere inspiratie en verdere verdieping:
1. “De Tools”, Phil Stutz en Barry Michels
2. “STANDVASTIG”, Svend Brinkmann
3. “De troost van de filosofie”, Alain de Botton

VOETNOTEN
*Wat er grappuig was, is dat niet al te lang gelee, er na enige discussie, een wet aangenomen is  die juist een hoofddoek of bivakmuts verbiedt, met als argument: herkenbaarheid.
Nu kun je beweren: “nood breekt wet”, maar destijds vond men dit blijkbaar dermate zwaar wegen dat die wet aangenomen is.
De nadruk op handhaving van mondkap  zonder dat daar veel opbrengst tegenover staat, geeft ernstig te denken.
Dit is echter louter een politikke voetnoot.

**mondkappen veroorzaken SOCIALE SCHADE doordat contact met medemensen en het lezen van gezichtsexpressie-signalen moeilijker wordt.
Los nog van het afstand houden. En de hersenspoelende oproepen om dat ding te dragen.

in den beginne droeg ik deze

deze ademt toch vrij goed!”

wanneer je goed kiekt  ‘+}”

 

Spirituele Snacks: "Gezonde twijfel is het zaad van ware spiritualiteit".

Serie Spirituele Snacks
Een gloeiendnieuwe serie.
Hapklare blokjes kennis, gebracht door uwe studiepik, wetenschepper en kennissoldaat MJPA.
Omdat er teveel mis-leiding in omloop is.

Gezonde twijfel  is het zaad  van ware spiritualiteit.
Boute uitspraak?
Daar twijfel ik niet aan!  ;+}

Alles zeker (denken/geloven te) weten is funest voor ontwikkeling.
Dan zit je al snel vast in eigengereidheid/koppigheid (karakterdeposities) of
(nieuwe verzies van) voorgeprogrammeerde paden (dogma’s).

Als je alleen maar bevestigd wil worden in je eigen gelijk (wat je gelooft of wil geloven)
kun je niet groeien. Natuurlijk is bevestiging prettig en zeker nodig. Uitdaging echter ook.

Aan alles twijfelen is vanzelfsprekend waardeloos.
Dan is er wat mis met de persoonlijkheid.
Dergelijke basale onzekerheid is niet de soort twijfel die hier bedoeld wordt.
Daarom spreek ik over gezonde twijfel. Deze kun je zelfs spiritueel noemen.

Ongezonde twijfel, basale onzekerheid, leidt eerder tot rigide vasthoudendheid of blinde overgave aan  een vorm van voorgeprogrammeerd geloof.
Dit dient, terwille van ontwikkeling, beter bekeken te worden.

Gezonde twijfel kan soort van methodisch toegepast worden.
Als gewoonte, met passende plaats voor zowel loslaten als vastbijten.
Ter ere van manifestatie en ontwikkeling van spirit.

Niet twijfelen, het ‘zeker weten’ kan erg goed voelen. Omdat je van onzekerheid af lijkt te zijn.
Dit geeft een kick, eigenlijk een vorm van arrogantie.
Oftewel: ware spiritualiteit wil altijd verder bevragen, dooronderzoeken, wagen te twijfelen!

Het ‘zeker weten’ kan iets dreinends, iets opdringerigs hebben.
‘Zeker weten’ is meestal niet veel meer dan een wensdroompje of navolging van een dogma.
Daarmee wordt het dom...

Door dogmatische ‘gelovigen’ wordt blind geloof zelfs als deugd gezien.
Je moet dan “sterk zijn in je geloof”.
Tja als je dat aangeleerd krijgt dan heb je heel wat af te leren.

Of je weten goed gefundeerd is of slechts wishful thinking kan gecheckt worden.
Is er sprake van confrontatie of afweer?!

Confrontatie betekent onder meer: doelbewust feedback en andere meningen/waarnemingen toelaten, opzoeken en verwerken.
Afweer is wanneer je dergelijke confrontatie juist uit de weg gaat, dit buitensluit
en bij voorbaat niet nodig of nuttig vind (of in het ergste geval zelfs bestrijd)
omdat je het immers al ‘zeker weet’. Check jezelve!!

Voor gezonde twijfel is een portie lef nodig.
Als je niet waagt om te bevragen en dieper te onderzoeken, dan blijf je haperen.
Op een bepaald nivo van een gedeeltelijke waarheid.

Waarheid kent mijns inziens meerdere ‘dimensies’: lengte, breedte, diepte.
Lengte: wat in het verlengde ligt, of meer details van iets.
Breedte: andere uitingsvormen van dezelfde principes
Diepte: andere principes, een andere invalshoek op waarheid
Meer waarheid huist dus in verschillende soorten nuances!

Je kunt nergens blind op vertrouwen. Niet op een ideologie. Niet op gevoel of intuïtie.
Niet op een persoon of institutie. Altijd dient er een vast element van gewetensvolle reflectie aanwezig te blijven.
Als je de spirit van leven (=ontwikkeling) wil eren tenminste.
Het ware eergevoel!

KOUTRAINING ALS SPIRITUEEL PAD?

KOUTRAINING ALS SPIRITUEEL PAD?

MJPA in ijsbad thuis als kersttractatie

Is dit mogelijk? Jawel, voor enkelingen. Zoals meneer Wim Hof bijvoorbeeld.
Vanuit zijn missiedrift en het meetrekken van mensen hierin, gaat hij het ook als dusdanig promoten.
Maar voor de allermeesten geldt dit niet.

Echter je kan elementen van koudetraining aanwenden  ten behoeve van fysieke, mentale en spirituele discipline.
Binnen je eigen pad, je eigen flows.

Het principe achter koutraining is dat een goedgedoseerde stressprikkel een vorm van training is.
Het is een vorm van sport. Zodat ook opgaat dat wanneer het teveel is, dit helaas schadelijk wordt. Topsport is zelden gezond.
Wanneer het te weinig is, train je onvoldoende en zullen resultaten tegenvallen.

Koutraining prikkelt tot aanmoediging. Om koude te weerstaan helpt het om jezelf aan te moedigen.
Als je dat niet doet, kun je minder aan. Of je wil het het weerstaan van de kou niet aangaan.

Zo is kouddouchen voor mij dus ONDERDEEL van manieren/gewoontes waarmee ik mijzelf mentaal op scherp zet. En mijzelf fysiek gezond houdt.

Heb flink geëxperimenteerd en blijf daar ook altijd mee doorgaan. Experimenteren kun je leren!
Ook met meer/langer koutraining. Tot ik van de ‘koude kermis’ thuiskwam en een koublessure opliep.
In m’n schrijfhand, dus dat was even schrikken.

Een niet-bacteriële ontsteking. Deze gelukkig weer weg kunnen werken met hulpmiddelen van mama Aarde, waarvoor dank,
maar dit duurde wel een maand wat vrij lang is. Toen bedacht ik mij, kwam ik er dus door schade achter,
dat langer/extremer koutrainen ook meer belasting voor het lichaam betekent
en daarmee ook de noodzaak voor (ingepland) herstel na een dergelijke trainingssessie. Rust dus.

Vergelijk het maar met een intensieve duurloop: na een marathon rennen, moet je ook extra rust inplannen, anders pleeg je roofbouw.

Zocht de grijze zone van onderkoeling soort van welbewust op.
Het is niet verkeerd om met gezonde voorzichtuigheid je grenzen te verkennen. Niet roekeloos, niet te tam.

Eind november rilde ik naar huis toe na een koudompeling van 15 minuten. Het water was toen al 4-5 graden.
Kreeg m’n schoenen niet meer dicht. Dacht: ‘dit is bijna gevaarlijk’...
Daarna heb ik neopreen handschoenen en voetschoentjes aangeschaft.
Omdat het geen nut heeft om lang met dode handen en voeten rond te banjeren.

Afgelopen kerst 20 minuten in een ijsbad binnen, dat was tussen de 4 en 6 graden.
Maar eerlijk gezegd was de 10 minuten in buitenwater met volle maan een paar dagen erna klappertandend erger.

Een ijsbad speelde een klein bijrolletje in mijn processen, maar het blijkt dat langduriger kouddouchen in de winter
(met bewegend water dus) of het in de winter buiten zwemmen belastender is dan een ijsbad binnen
(waarbij de temperatuur van de lucht dus veel hoger is en er ook geen wind heerst).
Het komt stoer over zo’n ijsbad, maar biedt mij geen toevoegende waarde.

Koutraining is zeker niet per definitie spiritueel. Je kan het weliswaar als vaste gewoonte handhaven, wat gezond kan zijn, maar niet persee spiritueel.
Het kan gebruikt worden als mentale pijnstiller, wat fijn is, maar ook niet persee spiritueel.
Koutraining kan verder vastzittende stress breken. Schadelijke stress is een overdosis stress of voortdurende (over-)prikkeling.
Dat veroorzaakt schade en daarom dien je jezelf te begeleiden in wat werkt.
Maar door koutraining kan je ook extra star worden. Door het op drammerige manier uit te voeren.

De mogelijke spirituele impact voegt zich toe wanneer de verstilling die goedgerichte koutraining oproept,
gebruikt wordt om verdiepingsprocessen in jezelf bewuster te begeleiden.


VERSCHIL TUSSEN PRINCIPE EN METHODE.
Een methode is een vertaling, een implementatie van een principe. Een principe kan vaak op talloze manieren vertaald en ingepast worden. 

Zovele mensen, zovele persoonlijk passende processen en gewoontes.
Besef dat de uitgangssituaties (zeer) verschillend kunnen zijn, gebaseerd op een samenspel van vele factoren.

Daarom is navolging van een bestaande methode vrijwel nooit de beste mogelijkheid.
Vergelijk het met een standaardrecept of een standaarddosering.
Wanneer deze algemeen of gemiddeld gedefinieerd wordt, betekent dat allicht een bepaalde veiligheid
maar vaak is het te veel of te weinig! Niet echt afgestemd, bedoel ik.

Wel is een ontwikkelde methode soms een goede manier om kennis te maken.
Maar daarna is het beter om persoonlijker af te stemmen, te finetunen,
of om te vormen om het beter passend te maken binnen je persoonlijke pad.
Ik noem dit het P.E.P.-concept: Pikken En Perfectioneren. Oftewel je begint met imiteren, daarna ga je integreren. Iets dergelijks, je snapt ‘m.

MEER (langer/extremer) is uiteraard niet synoniem met beter... Alles op z'n tijd en dat voelen, aansturen en handhaven is een hele opgave.

HIER m'n eerdere uitgebreide artikel over KOUDDOUCHEN

TEGELWERK-21.1

NEEM VAKER EEN TEGELTJE MEE.

Een verse serie TEGELS van de Spirituele Veiligheidsdienst.
Voor in de keuken, op de plee, de agenda of waar dan ook ze passen.
Ook aardig als reactie online!

Hier ga je meer van horen!

dus altijd blijven ademen!

 

kijk, ik zet de tijd s'-avonds uit!

jazeker maar bezin je terdege op het verschil tussen drugs en medicijn!

TUURLEUK!

levenswijsheid van de kapitein!

BETERE MANIEREN!

da snappie wel hee!

een der allerbeste

vanzelfsprekend!

 

jazeker meneer Descartes

tijd moet gemeesterd worre.

zeg eens, luister Boeddha!

of noem je dat liever compassie?

reken maar!

en nou ophouden met je gezeur...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

houd ze in de gaten!

het grootste complot heet LOBBY.

HEEL GOED.

dat is fijn!

ikki herhaal

In aanvulling op de eerdere verzamelingen. 

Alsjeblieft, dankjewelletjes.

;+}

bijna buiten de post gevallen. gerecycled gedicht van mijzelve.