HET SCHEPPINGSPROCES

 Spirituele Veiligheidsdienst presenteert:
HET SCHEPPINGSPROCES

De mens is tot op bepaalde hoogte schepper van eigen leven.
Dit is mede afhankelijk van de activering van de wilskracht
in combinatie met ontwikkeling van bewustzijn en de kwalitijd van je gewoontes.
En deels genetisch waarbij je gedrag bepaalde genen activeert.
Dit alles gesitueerd binnen een bepaalde omgeving, een soort systeem waarin je per definitie
ook mede afhankelijk bent van anderen.

Bek to Basics.
Op 26-jaruige leeftijd belandde ik bij een goeroetje die voorschreef dat het scheppingsproces verloopt via:
1.inspiratie
2.aspiratie
3.realisatie.

In de loop der jaren besefte ik dat dit ongeveer wel klopt
maar dat er heel wat nuance aan valt toe te voegen.
Heb deze geherformuleerd tot:
1.voorbereiding
2.inzet
3.evaluatie

1.Voorbereiding
De opstartfase. Bij 1 hoort zeker inspiratie opdoen (op talloze persoonlijke wijzes) en het jezelf opladen.
Maar ook de definitie van vizie en missies. Vanuit je missies worden doelen gedefinieerd.
Allemal op persoonluk passende manieren, het gaat erom of het werkt. Dat merk je gaandeweg het proces.
Alleen maar iets gaan doen als je zin hebt is te kinderlijk en zet onvoldoende zoden aan de dijk.
Alleen maar iets gaan doen omdat het nou eenmaal zo hoort is nog onpasselijker:
je zit dan in een beperkende sociaal-culturele gevangenis (die evenwel bescherming biedt bij minder bewustere medemensen).

2.Inzet
Aktie blijft de hoofdmoot, of dit nu 50 of 80% is.
Planning en prioriteren zijn zeer waardevolle (te ontwikkelen) vaardigheden.
Als een kip-zonder-kop blind uitvoeren is meestal niet het beste dat je kan doen.
De gewenste manier waarop je aktie doorgaans best uitvoert heet kikkerslikken,
oftewel zo direct mogeluk doen. Om onnodig dralen te voorkomen.
Wijsheid vereist echter soms ook actief geduld,
wat is totaal anders is dan passief uitstellen vanuit draalgedrag.
En op tijd stoppen is ook belangrijk, om doordravend overdrijven te voorkomen.
Soms vereist het dus juist discipline om iets niet te doen.

Overdrijven en dralen zijn beide bitches, die goedgerichte schepping frustreren.
Er geldt dat: “overdaad schaadt” (‘teveel is te veel’); “te weinig is niet genoeg”
en “ietwat minder is meestal beter dan teveel” (‘minder = meer’), de gezonde gematigdheid.

TE rigide een planning uitvoeren is ook niet bepaald optimaal.
Mijn conclusie is dat het inbouwen (het vantevoren ruimte scheppen) van een aandeel freeflow
binnen deze (zelf-)gedefinieerde kaders beter is voor de creativiteit
en ook voor passender reageren op onvoorziene omstandigheden.

Jezelf aanmoedigen hoort bij positieve aktie, bij ontvangen en delen.
Je dient jezelf vast te bijten in verkozen missies/bezigheden. 

3.Evaluatie
Ook wel assimilatie of reflectie genoemd. Met name de laatste fase is erg ondergewaardeerd in ‘het Westen’.  
Uiteindelijk gaat dat ten koste van de kwaliteit van de inzet (aktie).
Rust schept de ruimte waarbinnen reflectie kan plaatsvinden. Die MOET je nemen. Ik plan deze dus ook in!

Gewetensvolle (zelf-)reflectie is iets waar extra moeite voor gedaan dient te worden.
Dit geschiedt niet louter automatisch in deze loslaatfase van het scheppingsproces.
Hoe om te gaan met fouten en tegenslag is een vak apart.
Het vieren van je resultaten staat hierboven. Dit schept een positieve bedding.
Het maakt hierbij nogal een verschil of je er arrogant over opschept
of het fier deelt met anderen die daarvoor openstaan.

Fouten horen bij inzet. Het beter bekijken van je (eigen) fouten leidt juist tot ontwikkeling,
mits je jezelf niet afstraft maar fouten accepteert als onderdeel van deze ontwikkelingen, je leerprocessen.

Evaluatie (of reflectie) geschiedt aan de hand van geselecteerde principes (WAARDEN),  
volgens bepaalde NORMEN en manieren die je liever zelf bepaalt.
De allergrootste valkuil is om een ideaal tot norm te ‘verheffen’: de perfectie-neurose.
Dan is het namelijk nooit/zelden goed en dit leidt tot narsistisch gedrag:
waarbij je bevestiging van anderen vereist om gestoorde zelfbeelden te bevestigen.
Je definieert jezelf dan als: “IK BEN ........” (een bepaalde kwaliteit).
Probleem is dat dit dan leidt tot de neiging om alles wat dat opgeblazen zelfbeeld verstoort niet te willen zien.
Dan ga je fouten wegmoffelen, ontkennen of alleen projecteren/afreageren op anderen (“hun schuld”).
In plaats van FOUTEN juist te gebruiken als belangrijk onderdeel van ontwikkelingsprocessen.
Vriendschap sluiten met fouten dus alsjeblieft, dankjewel.

Ook dreigt de consumptieve valkuil dat alles vooral leuk en lekker moet zijn. Beiden zijn heel belangrijk.
Maar voor mij uiteindelijk secundair: ontwikkeling en gezondheid staan primair erboven voor mij.
Dit vereist acceptatie van en omgaan met allerlei ongemak: dat dien je ‘voor lief’ te nemen.
En in je ZELFBEELD te accepteren dat perfectie een ongewenst waanidee is.

“Gij zult gezond oordelen”:
oftewel oordelen moetje NIET constant lopen te doen maar WEL goedgericht in deze reflectieve fase.
Hier passen porties compassie. En dankbaarheid!
Plus vervolgens het bijwerken, nadere nuancering, van de definities van je vizie en missies.

Zowiezo is dit alles de causale verzie van schepping: oorzaak en gevolg.
Want er bestaat ook nog een synchrone verzie: directere schepping vanuit intentie/aantrekking.
Alleen moet dat laatste ook weer niet overschat worden
omdat de kwalitiet ervan nogal afhankelijk is van je bestaande gewoontes.
Alleen eventjes een intentie plaatsen is absoluut geen garantie voor resultaat.
Actie en reflectie zijn beiden ook vereisten.

Schep ze!!

Het levende MAY BE

Spirituele Veiligheidsdienst presenteert:
Het levende MAY BE    

Maybe = misschien?
Of “what may be”: “wat moge zijn”!
Je voelt nu al het verschil. Het nl-woord “wellicht” komt dichter in de buurt van het levende ‘wat moge zijn’.

“Misschien” klinkt nogal vrijblijvend, zo van ‘we zien wel’.
Het verschil met het het levende “wat moge zijn”/“what may be” is dat het laatste een veel meer actieve instelling vereist.

Voorheen zat ik vakertjes vast in geforceerde keuzestress of voortijdige beantwoording:
ja OF nee, om vantevoren al te willen bepalen of ik wel of geen actie zou ondernemen.
Dan zat ik dus vast in premature oordeelbepaling.
En dan dreig je ook tijdens actie teveel bezig te zijn met beoordeling, een mentale fop-op.
Dat werkt storend op de interactie zelf  en het is ook maar de vraag volgens welke normen dit gebeurt...

In de praktijk leidde dit tot destructieve passiviteit (@prematuur NEE)  afgewisseld met uitsloverij (@prematuur JA).
Met als gevolg het frustreren van passende ontvankelukheid en gezonder uitreiken.

AANVAARDING van het levende may be, inclusief gezonde twijfel, is/lijkt moeilijker dan een ‘zeker’ antwoord.
Ik wil aangeven dat deze zogenaamde zekerheid geforceerd kan zijn.
En onwaar: omdat het leven per definitie veranderlijk is, nooit staat iets helemaal vast, want dan roest het vast, verroest het.
Niet zelden vind dan een soort constante omflipping plaats tussen ja en nee.
Dan word je (en betrokken anderen) slachtoffer van wispelturigheid.

Deze wipselturigheid zit meestal gekoppeld aan te positieve of negatieve fixatie.
Te positieve fixatie betekent dat je alleen gericht bent (en wil zijn) op het eenzijdige positieve. Daar ben je dan soort van high van.
Het negatieve wordt dan eerst liefst geneegeerd in plaats van (ook) gezien en actief meegenomen in reflectie.
Wanneer het dan toch oppopt/doordringt vindt vaak omflipping plaats naar negatieve fixatie, het andere uiterste
(en daarbij soms ‘plotseling’ afknappen op bepaalde anderen).
Als de instelling wordt om ook bepaalde negativiteit (issues) te omvatten, kan gekeken worden naar hoe dit te doen.

Leren leven met bepaalde onzekerheid, vanuit de instelling van aanvaarding van zeker ongemak,
haalt je uit die mindfopperij en maakt je actiever om je op betere manieren  in te zetten voor verbindingen.
Het may be dient nameluk waargemaakt te worden!!
En dat gebeurt door inzet om ontvankelukheid en uitreiking te handhaven.
En daarop te blijven reflecteren ook: op jezelf (eigen doen en laten), alsmede omtrent de ander.
Met als baasis de eigen flowcontrol: je eigen persoonluk passende gewoontes,
die je aldus voortdurend bijschaaft en doorontwikkelt.

Weg met die domme passivitiet en overdrijving vanuit de zucht naar gestoorde zekerheid.
Wat je in relaties dient te doen is intenties te synchroniseren, kijken of je voldoende op 1 lijn zit,
door daarvoor ook specifiek ruimte te nemen. Dit echt uit te wisselen.
Niet alles gaat vanzelf he: dat verwachten is kinderlijk volgens mij.
Binnen relaties heb je voedende kliks als basis. Maar per definitie ook altijd issues.
Idealiter zijn dit dingen die je zelf willen leren: zo synchroniseer je met passende partners.
Ermee omgaan vergt compromis en commitment daaraan. Met werkelukke verdraagzaamheid.
Perfectie bestaat niet en perfectie vereisen (de perfectie-neurose) is simpelweg onvolwassen.

“JA” en “NEE” zijn emotionele reactiepatronen.
Wanneer een NEE-vibe (‘ga weg’) je dreigt te overrulen kun je door middel van de mantra “MAY BE”
jezelf stimuleren om meer open te blijven staan. En te refreshen waarom je eerder wel JA wilde.

Wanneer een JA-vibe (‘ja, ik wil persee’) een loopje met je neigt te nemen
kan deze “MAY BE”-mantra je juist een beetje afremmen: naar meer passende geslotenheid, selfcenteredness.
Daarbij ook de NEE-stukken omvattende.

De paradox van het levende MAY BE is dat dit je realistischer houdt,
alhoewel may be juist onzekerder lijkt (voor de niet-ingewijde).

Keuze is uiteraard essentieel. Wanneer je vrijheid boven alles stelt,
wordt keuze en commitment een ondergeschoven kindje en dreigt bepaalde wispelturigheid.
Als anderzijds verbondenheid het primaire principe is (boven alles staande),
verzand dit niet zelden in een te kleffe hap en onnodige machtstrijd:
wanneer je jouw manier van verbonden zijn wil laten prevaleren boven die van de ander, wil opleggen als eis.
Vrijheid (zelfstandigheid), verbondenheid en gelijkwaardigheid (dingen zijn niet de verdienste of schuld van 1 partij)
zijn 3 primaire principes  die tot op bepaalde hoogte strijdig met elkaar zijn:
deze afstemmen is het constante koorddansen in het leven.

Oordeel is belangrijk, maar kiezen betekent per definitie ook uitsluiten van opties.
Je zou het meer volwassen kunnen noemen, durven kiezen voor wat je belangrijkst vindt
en daartoe ook zeker ongemak (omgaan met issues) te leren verdragen. In jezelf en vanuit anderen.

Oordelen past binnen de reflectiefase van het scheppingsproces.
Binnen die (te handhaven) rust met gezonde portie afstand.
Dan is ervaring verzameld en kan je gaan bepalen of het gebeurde spoort met je intenties
en hoe je deze desgewenst nader aan kan scherpen. Bepalen wat voor jezelf basale/belangrijke behoeftes zijn
(hoed je dus voor zogenaamde ‘onvoorwaardelijkheid’), waar je elkaar tegemoed kunt treden
en vervolgens hoe je dat kan doen. Of dat je ergens wel mee dient te stoppen: eerlijk blijven!

Soms dien je –in bedreigende situaties- wel direct te oordelen.
En natuurlijk moetje tijdens actie ook je eigen grenzen wel (liefdevol) aangeven in plaats van klakkeloos te (laten) overrulen.
Meestal (niet altijd dus) is het wijzer om (te) snel oordelen op te schorten
en eerst meer ervaring te verzamelen door middel van actieve openheid en uitreiking. Plus de benodigde inzinkruimte te eren.
En deze verzamelde ervaringen ook periodiek door te spreken; het is niet alleen maar tantra he.
In het levende WAT MOGE ZIJN.

Hoera!

CAUSALITEIT en SYNCHRONICITEIT -Serie Spirituele Snacks

Serie Spirituele Snacks
CAUSALITEIT en SYNCHRONICITEIT
Respectievelijk lot en toeval.

CAUSALITEIT is het veroorzaken van gevolgen door AKTIE (doen en laten). Dat word je ‘lot’.
Causaliteit is het electrische principe (“mannelijk”). Rede is leidend.

Alleen vallen gevolgen niet eenduidig zuiver te voorspellen mbv (gedachte-)modellen.
Omdat er altijd factoren aanwezig zijn die niet zijn meegenomen (onvoorziene of genegeerde omstandigheden)
en door fouten in de weging van bestaande factoren (teveel of te weinig). Er is immer ruimte voor nadere nuanceringen.

SYNCHRONICITEIT
vindt plaats vanuit aantrekkende INTENTIE en schept directere bewerkstelliging: een samenloop van omstandigheden. Dat wat je ‘toevalt’.
Synchroniciteit is het magnetische principe (“vrouwelijk”).
Gevoelens spelen een hoofdrol: deze creëren mede de energie van de intentie.

Synchroniciteit is voor de meeste mensen lastiger te bevatten dan causaliteit.
Het past minder in de abstracte tijdsindeling en redeneringen van deze maatschappij waarop de meesten afgestemd zijn.
Grappig genoeg ging de kennismaking met synchroniciteit bij mij vaak met zeer specifieke tijdstippen
en terugkerende cijfers. Alsof het Universum mij wilde tonen dat synchroniciteit ook alom aanwezig is.  

Zelf heb ik in mijn leven talloze kleine synchroniciteiten meegemaakt. Wanneer je er bewustzijn voor ontwikkelt, kun je het vaker opmerken.
Maar synchroniciteit valt niet te voorspellen, het werkt in eerste instantie niet volgens causale patronen maar door de kracht en helderheid van intentie.
Het heeft daarmee een zekere magische kwaliteit. Heb ook een aantal ‘synchonicity-shocks’ beleefd: samenlopen die bizar overkomen.
Zo werd eens een jongetje geboren bij een clown die ik kende en 3 huizen verderop woonde,
op niet alleen dezelfde dag dan mij  maar ook op exact hetzelfde geboortetijdstip. Zoiets verzin je niet. Dag Bas!
Ervoer synchroniciteit in vele verschillende omstandigheden.
Deze persoonlijke ervaring is de basis voor mijn conclusie dat synchroniciteit geen waarborg is dat iets ‘goed’ is.
Het kan ook doorwerken in schadelijke zaken, die evenwel als les kunnen dienen.

De woorden lot en toeval zijn niet eenduidig. Lot valt te definiëren als het min of meer vaststaande gevolg van eerdere acties.
Maar heeft ook de betekenis van ‘het lot uit de loterij’, wat op te vatten valt als reclame voor een loterij alsof dat zogenaamd een soort verdiend gevolg is: ‘het moest zo zijn’...
Toeval betekent mijns inziens: hetgeen dat je toevalt door je eerdere acties.
Maar heeft de betekenis gekregen van iets dat gewoon zomaar gebeurt.

Deze begrippen (uit de titel) zijn niet gescheiden.
Synchroniciteit leidt vervolgens weer tot causaliteit. Causaliteit is gevuld met synchroniciteit.

De kwaliteit van de causaliteit is een resultante van je eigen gewoontes en inzet.
Plus de helderheid, eenduidigheid en wilskracht (energie) van je intenties.
De helderheid en eenduidigheid zijn mede gevolg van eerdere reflecties.

De kwaliteit van de synchroniciteit is doorgaans mede afhankelijk van je gewoontes. En de energie van intenties.
Wanneer deze goed sporen zal de opgewekte synchroniciteit in goede aarde vallen. Anders ga je kansen verprutsen.

Intenties zijn weliswaar een onmisbaar maar niet het enige onderdeel van scheppingsprocessen.
Je begint met 1.intentie vanuit inspiratie (en eerdere reflecties).
Daarna volgen de broodnodige inzet, de transpiratie in 2.actie. En tot slot de 3.evaluatie:
het feedbekken vanuit de werkelukheid door deze gewetensvol onder ogen zien.
Zwaar onderbelicht in onze cultuur. Anderzijds kun je ook zwelgen in deze 3e fase.

EENZIJDIGHEID
In spirituele communities wordt er vaak te eenzijdig gefixeerd op synchroniciteit,
alsof louter een intentie zaligmakend en voldoende is, in plaats van alleen het onmisbare begin van een proces.
Ook heerst veelal het misverstand dat wanneer iets synchroon gebeurt dit per definitie iets goeds zou zijn.
Neen, synchroniciteit is vast een onderdeel van alle schepping.
Uiteindelijk te herleiden tot een centrale intentie die de schepping aanstuurt, de 1bit-singulariteit.

Het is een veelvoorkomend misverstand in conspiracy communities  
dat als er iets slechts gebeurt  dit wel direct aangestuurd moet zijn.
Het synchroniciteitsprincipe laat echter zien dat er zaken kunnen geschieden die niet direct causaal
in gang gezet worden. Dus als er iets gebeurt dit dus niet per definitie een bewijs van directe aansturing is.
Wel van intentie! Waarbij een in werkelukheid belangrijker geachte intentie  andere (beleden) intenties overruled.
Grotesk voorbeeld hiervan is maximaal winstmaken  die de vaak beleden maar ook wel aanwezige
edoch minder belangrijk geachte intentie van met name duurzaamheid  in de praktijk overruled.
Dan krijg je dingen als greenwashing.

De scheppingscyclus.LINK loopt altijd door.
Alles dient in dynamisch evenwicht te blijven. Het leven blijft koorddansen!

TEGELWERK-21.1

NEEM VAKER EEN TEGELTJE MEE.

Een verse serie TEGELS van de Spirituele Veiligheidsdienst.
Voor in de keuken, op de plee, de agenda of waar dan ook ze passen.
Ook aardig als reactie online!

Hier ga je meer van horen!

dus altijd blijven ademen!

 

kijk, ik zet de tijd s'-avonds uit!

jazeker maar bezin je terdege op het verschil tussen drugs en medicijn!

TUURLEUK!

levenswijsheid van de kapitein!

BETERE MANIEREN!

da snappie wel hee!

een der allerbeste

vanzelfsprekend!

 

jazeker meneer Descartes

tijd moet gemeesterd worre.

zeg eens, luister Boeddha!

of noem je dat liever compassie?

reken maar!

en nou ophouden met je gezeur...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

houd ze in de gaten!

het grootste complot heet LOBBY.

HEEL GOED.

dat is fijn!

ikki herhaal

In aanvulling op de eerdere verzamelingen. 

Alsjeblieft, dankjewelletjes.

;+}

bijna buiten de post gevallen. gerecycled gedicht van mijzelve.

GOLFBEWEGING-LEVEN

Golfbeweging. De ups&down-flows van het leven. Zo gaat het nu eenmaal!

MAAR HOE GAAN WE DAARMEE OM?
Vaak is er verzet tegen (een gedeelte van) deze natuurlijke flow: de downflow, die is dan ongewenst.
Te vaak ligt de focus op geforceerd willen handhaven van alleen een opgaande flow.

Wanneer de (persoonlukke) flowstroom te onevenwichtig is, niet goed in balans is door te weinig rust/ ontspanning en goedgerichte reflectie,  dan kan een echte down-flow volgen. Een instorting. Van hieper naar niets...

Dit is onnodig. Te voorkomen door de natuurlukke golfbeweging van het leven beter actief te volgen, deze aldus respecterend. Met passend initiatief om daar gehoorzaam genoeg op af te stemmen door goed/beter leren voelen! Er juist gebruik van maken!

Kijk, er tegenaan gaan is een erg goede gewoonte! Maar de hele tijd alleen maar maximaal gaan, is simpelweg niet optimaal en op den duur ondermijnend. Velen koesteren dan maar het tegenovergestelde: het zich schikken in een minimaal leven.

WAT en HOE
Je dient natuurlijk zelf te bepalen waarvoor je je leven in wil zetten en WAT je aldus doet/laat! HOE je vervolgens iets doet, is  evenzeer  belangrijk!!

Toepassing van het golfbewegingsprincipe = omhoog EN vervolgens omlaag. Daarna weer verder met de volgende golf. Dat is de natuurlijke flowstroom. Deze flow/stroom is HEEL PERSOONLIJK. Het is een combinatie van  initiatief nemen EN toelaten: een dynamisch evenwicht van respectievelijk het mannelijke en het vrouwelijke principe.

BIORITME
Bioritmiek. Iets wat ik eerder bestudeerde. De drie beweerde cycli van het bioritme zijn:
    Fysieke cyclus (coördinatie, kracht, welzijn; herhaalt zich elke 23 dagen)
    Emotionele cyclus (creativiteit, gevoeligheid, stemming, waarneming, het omgevingsbewust zijn; herhaalt zich elke 28 dagen)
    Intellectuele cyclus (opmerkzaamheid, het analytische functioneren, logische analyse, geheugen, communicatieve vaardigheid; herhaalt zich elke 33 dagen)
Hierzootje kunde deze direct laten berekenen.

Ikzelf geloof niet in deze algemeen gestelde ritmes. Zie het als goedbedoelde maar rigide/ dogmatische poging om wetmatigheden vast te stellen.

Geloof dus niet dat deze onderscheiden ritmes op precies dezelfde manier voor iedereen hetzelfde verlopen volgens vast tijdsschema. Deze zijn m.i. veel meer en nog veel meer persoonluk van aard!!!

FACTOREN hierbij zijn volgens mij:
*cultuur, tijdsgeest
*eigen incarnatiegeschiedenis
*opvoeding (ouders, omgeving, vrienden, school, films/series, boeken/liedjes)
*geslacht, leeftijd
*temperament
*gewoontes, levensstijl
*wilskracht, gevoelsafstemming

Mijn algemene visie hierover is dat lichaam en geest onderhoud en input nodig hebben. Door respectievelijk fysieke voeding en door voedende gedachten te koesteren. Kwaliteit is bij beide belangrijk. Ook de ziel en de gevoelens die daarin huizen verdienen goedgerichte aandacht en juiste uiting.

GOLFPERIODES
Een dag, de week, een maand, een vol kalenderjaar. Allemaal te beschouwen als golfperiodes.

Een DAG kan dus ook een golfbewegingspatroon volgen. Een patroon dat ertoe leidt dat er optimaal geleefd wordt. Dit is dus niet hetzelfde als maximaal. Maximaal willen leven leidt juist eerder (op den duur) tot overdrive en uitputting of misbruik maken van anderen (die voor je karretje te spannen).

Ondermijning door DRALEN EN OVERDRIJVEN...
Ikzelf bezit nogal de neiging tot uitsloven. OVERDRIJVEN: doordravend eigenlijk soort van neurotisch gedrag. Die uit zich op diverse levensgebieden. Zo ook in trainen. Heb mezelf al vakertjes een blessure aangedaan. Door te maximaal (in destructieve combinatie met te vaak en te laat) te gaan trainen. Dom, dom, dom. Anderzijds lijd ik soms aan DRALEN. Wat een fatale combinatie!!

DOORGRONDEN waar dit vandaan komt is heel nuttig. Daarbij gaat het niet louter om een mentaal proces maar om het daadwerkelijk dieper doordringen in de persoonlijkheid door middel van VOORTDURENDE eerlijkheid in onderzoeken van (subtiele) gevoelsmatige reacties. Zo kom je OORZAKEN (gekoppeld aan je meest persoonlukke gedachtenpatronen) van neigingen en houdingen op het spoor. Mits je niet tevreden bent met oppervlakkige 'quick-fixes'. En kunde deze werkeluk tekkelen ipv alleen maar te overrulen. Een proces dat door voortdurende inzet op korte termijn, aldus op langere termijn resultaat schenkt.

Heb in ieder geval al ontdekt dat beide neigingen met elkaar samenhangen. Dralen zorgt door uitstellen voor onvrede, die dan vervolgens door overdrijven goedgemaakt wil worden. Als ik dan eenmaal op gang ben, dan wil ikke soms niet meer stoppen en ga doorhalen. Dit blijkt niet effectief te zijn.

AFMAKEN is ook een belangrijke issue: echter dit werkt alleen goed wanneer er vroeg genoeg begonnen wordt. Het begint dus met DIRECT DOEN, het doorbreken van (gewoonte van) draalgedrag. Dralen wordt structureel overwonnen door het doen goed te PRIORISEREN = de kunde om het belangrijkste eerst te doen. Inclusief opwarmen. Als tegengif voor zowel dralen als overdrijven is (liefdevolle) discipline benodigd.

Veel mensen komen in de ochtend slecht op gang en geloven dat ze avondmens zijn. Maar des avonds zijn ze moe en gaan hangen... Oververmoeidheid is m.i. grotendeels gevolg van niet goed gehoorzamen aan EN inzetten voor het creeren van gezonde flow/stroom. Met passende voedende gewoontes.

Voor afmaken is het soms beter de 80-20% regel te volgen. Dus investeer ten volle in die hoofdmoot en laat details liggen tot de volgende ronde. Door ervaring te bepalen.

GOEDE GEWOONTES
Om te helpen de golfbeweging goed in te zetten helpt het om te KIKKERSLIKKEN. Dat betekent: ertegenaan gaan! Als tegengif voor dralend uitstelgedrag dus.

Natuurlijk wel opwarmen en met een positieve grondhouding. Ook daaraan kan apart aandacht besteed worden, zonder erin te zwelgen. Niet dralen, wel doen als basis. Vervolgens AFMAKEN zodat er ook meer voldoening kan bestaan. Mits deze in assimilatie/evaluatie ook weer de juiste aandacht ontvangt.

Voor juist ontvangen is, als tegenkracht tegen overdrijven, VERTROUWEN in het universum nodig. Dat je zult ontvangen wat je nodig hebt. Om dit te bewerkstelligen, om die benodigde openheid te stimuleren, helpt koesteren van dankbaarheid enorm.

Een STANDAARD voorbeeld ter optimalisering van persoonlukke flowstroom is om tijdens de neergaande golfbewegingen meer routinematige werkzaamheden uit te voeren. Op de pieken dien je de meer uitdagende te plannen. Deze pieken overkomen je niet: je kunt ze creeren door ernaartoe te werken. Bijvoorbeeld goede atleten weten en doen dit.

RUST en REFLECTIE
Korte Pauzes Pakken is essentieel voor optimaliseren van flowstroom. Voot ontladen en opladen. Hou het kort en geconcentreerd. Als ik klaar ben met m'n werk, mag ik weer even spelen; geef mezelf soms ook een beloning voor afronden van een project ter aanmoediging en bevestiging van zelfwaarderende inzet.

We leven m.i. in een koffiecultuur, een doordraafcultus waarin een dagelukse passende portie (ZELF-)REFLECTIE (gezonde evaluatie) van wat (niet) gebeurt eerder uitzondering dan regel is.

GOLFBEWEGINGTRAINING VOORBEELD: fitnesstraining
Bij fysieke fitnesstraining hanteer ik nu een GOLFBEWEGINGSTRAININGSSCHEMA. Dat is heel slim.

Ga nog steeds regelmatig maximaal, maar niet meer altijd en vooral ook niet op verkeerde momenten.
Zet actief de lagere flow in: ik maak er gebruik van. Dan train ik minder zwaar, meer lichtere herhalingen. Dat bouwt ook nog eens stabielere kracht op met meer momentum. Veel optimaler, minder vermoeiend, meer effectief en veiligerder!

Het golfbewegingsprincipe praktisch vertaald binnen een training:
Eerst stukkie warming-up. Dan eerste inzet en progressief gaan. Tot 1e piek en dan weer aantal sets afbouwen. Even rustig aan en daarna de volgende golf, naar de volgende piek toewerken etc.

Binnen een maandcyclus kun je volgens dit principe een globaal trainingsschema vaststellen. Met daarbij passende REALISTISCHE DOELEN. Dit is veel belangrijker dan mensen soms beseffen. Omdat je nl stabieler zelfvertrouwen kweekt wanneer je aan (realistische) doelen kunt voldoen. Het concept van babysteps, een natuurlijk groeiproces.

BUIKBEUKEN  op 17-2-2017
Vanmorgen 17.000 crunches uitgevoerd. In 151 minuten = 2,5 uur achtereen. Non-stop! Uitgerekend bijna 2 stuks/seconde. Het lijkt wellicht veel. Nouja 1000 doe ik in 8a9 minuten. Maar bij hoge aantallen schakel ik soms ietwat terug qua tempo. Wat dat betreft volg ik ook golven van sneller en tragerder.

ADEM
Adem is absoluut een ondersteunende factor. Per definitie. Door middel van ademhalingsritmes is het mogeluk om beter te tellen wanneer er vaste ritmes/patronen gevolgd worre. Aldus flow creeren: relaxter, minder gestress. Inclusief zekere saaiheid accepteren!

TELritmes
Tellen is een issue. Actieve ZEN. Volgens ritme: telkens 1-2-3-1-2=5. Dat 2x =10. En dan maak ik golfjes van 10x10. Ik doe telkens 10x10 met handen in nek = standaard en daarna 10x10 zonder handen: dat is eigenlijk zwaarder maar deze afwisseling werkt dynamischer. De 1000-tallen leg ik vast met telkens tijd erbij. Zo houd ik overzicht. Motiveert ook.

Volgens GOLFRITME. Dus dag1: 1000, dan dag2: 2000, dag3: 4000 en dan weer terug naar 2000 en dag erna weer1000. Dan volgende golf met top op 8000. Dan weer golf naar benee en toen deze piek. Deze wijze is veel opbouwender dan heel de tijd voor een maximum te gaan. Dat levert stressoverdrive op. Nu heb je heel makkelijke dagen met een laag quotum. Dat schenkt ook een gevoel van basisgemak.

VERDRAAGZAAMHEID
Op een gegeven moment gaat m’n rug branden. Gewoon accepteren. Je weet dat het wel weer overgaat als het voorbij is. Training in pijn weerstaan. Ook wel te ondervangen door enige variatie uit te voeren, door schuine crunches: die zijn in principe zwaarderder maar ter afwisseling goed om te doen. Vergeten te pissuh vantevoren. Kleine extra handicap. Maar ook wel prikkel door te gaan. AFMAKEN!

Voor luitjes die denken dat dit een domme egotrip is: ik denk niet dat ik per definitie beter ben dan een ander. Arrogantie is altijd een valkuil, evenals minderwaardigheid. Het is een wedstrijd met mezelf. Mezelf uitdagen om beste verzie van mezelf in de wereld te plaatsen. Niet omdat het moet maar ter ere van de schepping. Gewoon inspiratie.

Is dit nou niet zonde van m’n tijd? Heb ik nxxx belangrijkers uit te voeren? Jawelletjes maar dit past in opbouwen van flow! Uitdagingen aangaan en volbrengen geeft een mannetje extra moed. Meer meezin.

De crunch is een veilige en aperelaxte buikspieroefening. Je kan deze bijna slapend doen. Dus heel geschikt voor inda oggend. Je kan er gerust ook 100 doen. Of 10 a 11;

INSPIRATIE-MANIFESTATIE-REALISATIE
Inspiratie is heilig, het schenkt de benodigde spirit om te beginnen. We dienen ervoor te zorgen hiervoor OPEN te staan. Tijd te nemen om aandacht op te brengen om deze toe te laten.

Maar alleen inspiratie is onvoldoende. Degenen die teveel op alleen dat zijn gericht, DOEN vaak te weinig en realiseren meestal nog minder. INZET is vereist voor manifestatie. Flowende inzet volgens golfbewegingsprincipe is daarbij veel constructiever dan een opgepepte crashcourse.

Realisatie volgt vanuit de eigen evaluatie, echte assimilatie! Zo worden doelen finegetuned en manieren bekeken, beoordeeld (ja gij zult WEL OORDELEN!) op uitwerking.Dit is dus nodig voor gewenste bijsturing. Dit gaat zeker niet geheel vanzelf.

Vooral voor deze laatste fase is structureel standaard te weinig aandacht in onze cultuur.
Dat gezegd hebbende kun je ook in die fase gaan haperen: er teveel mee bezig blijven...
Ten koste van gezond loslaten en verderflowen met de volgende golf.

ADDENDUM golfbeweging
Bezig zijnde met doorstarten van mijn leven, wat betekent optimaler flowen om meer te bewerkstelligen, loop ikki tegen vele grenzen aan. In buitenwereld EN binnenwereld. Dit is waardevol he: de mogelukheid om CONFRONTATIE aan te gaan. Mensen die geloven dat confronteren verkeerd is, zijn niet goed wijs en uitermate misleid. Echter het is heel belangrijk dit op een passende manier uit te voeren. Het is een vaardigheid.

Op een pad van groei, uit de verderfelijke comfortzone van 'slapend gemak', gaat het om kappen met (subtielere vormen van)  junkgedrag, blijven afbouwen van allerhande "verslavingen" = zaken die beperkend werken en waar je bij nader inzicht liever (nu) vanaf wil. Wat je dus als verslaving definieert is heel persoonluk. Er volgt nog een aparte blogpost over VERSLAVING zelve.

Dit pad van groei vereist goed gemoed, inzet en juiste mate van reflectie/evaluatie (echt niet te weinig, anderzijds ook geen lange tijd in zwelgen; wel op dagelukse basis!). Slim aanpakken en doorzetten: die kikkers blijven slikken. Zelf dien ik ook de ontspanning serieus in te plannen.

Plannen, dus het inplannen van plannen/doelen, is een kunde. De een doet het anders/strakker dan een ander. Je kunt een format volgen en dat is beter dan niets. Maar persoonluk afgestemd, levert optimaler resultaat. Daarbij vallen vele tips in te passen.

JOoO, happy floOowing;

WAKKERDER WORDEN

WAKKERDER WORDEN

Wakey, wakey het is een populair thema (geworden): "wakker worden".

Of wakker zijn?
We duiken gelijk de definitie in. Niet om flauw te doen maar aan het begin van onze flow staan we op. Uit onze slaap. Zijn we dan wakker? Technisch wel. Praktisch gezien zijn er gradaties!

Mensen die geloven/denken dat ze wakker zijn, vormen een probleem, al zien zijzelf dat anders.
De andere medemensen liggen te slapen en moeten wakkergeschud worden!

Dit anderen wakkerschudden is een nobele taak, een verplichting, een missie.
Want als zij misleiding beseffen dan komt alles goed.

Het echte probleem zijn dan zogezegd elitairen die macht misbruiken. Dit is deels waar maar er is (veel) meer!! Een extra probleem vormen ook mensen die geloven dat zij door voortdurend docu's te kijken/ allerlei artikelen te 'lezen' en door deze te spammen een waardevolle bijdrage leveren aan verandering

De indeling wakker vs niet wakker is goedbedoeld.
Echter een arrogante houding speelt hier doorgaans in door. Deze betweters denken dat zij de wakkeren zijn en de anderen degenen die slapen. Dit leidt vakertjes tot irritant 'storend' gedrag. En frustraties.

De 'slapers' bezitten en manifesteren namelijk ook tal van kwaliteiten. Daar niet op focussen in contact is slecht. In ieder geval een gemiste kans ter uitwisseling...

Ander probleem zijn: mensen die slapen. Lui zijn. Hun bewustzijn niet uitbreiden. In de comfortzone waggelen. De macht der gewoonte uitlevend. Zij eren de schepping niet optimaal om het zachtjes te zeggen... Toch welletjes;

Punt is voorts dat arroganten slecht openstaan voor uitbreiding/aanvulling/verandering van hun wereldbeeld. Precies hetgeen waarvan zij de 'slapenden' beschuldigen.

Mensen die denken/geloven dat ze wakker zijn... 
Daarvan zijn er 2 soorten:
*de arroganten die beterweten: zij zijn "wakker" en propageren: 'Ben jij al wakker?'.
*de systeemslaven die het allemal wel geloven, doen wat ze gevraagd wordt, braaf hun taak uitvoeren zonder te kijken naar alle gevolgen waarvan je je bewust kunt worden, vaak de TV-kijkcijfers oppimpen en elders afreageren (of in zichzelf). "Ignorance is bliss!" is hun mantra;
Is dat werkelijk waar?

Wakker, wakkerder of op een ander bed in slaap gevallen?

 Mensen moeten wakker worden!!  
Wachteven, we hebben ook nog vrije wil...

Maar,,,
door zelf optimaler WAKKERDER te worden, is onze BIJDRAGE AAN DE WERELD waardevoller van inhoud. Focus op kwaliteit. Die insteek, die inzet/moeite, die geduldige toewijding.Dat is wat anders dan een woordspelletje; Dit vraagt en vereist verantwoordelukheid.
Hoeveel kan jij aan? Dat ontwikkelen is een spiraal! Een proces dat middels een golfbeweging van up&down steeds verder kan voeren

Ik zeg dus: WAKKERDER WORDEN.
Het is en blijft een voortdurend proces!

Met in de basis hahum: eigen verantwoordelukheid. Wat is dat dan?
Het betekent dat je er zelf voor dient te zorgen: er zelf aandacht aan geven, zelf ruimte (dus ook tijd) creeren om eigen (persoonlukke) processen te doorlopen.

In plaats van arrogant achter anderen aan te jagen, met gezonde nederuigheid naar onszelf kijken. Eigen bijdrage. Zonder overdreven zelfvertrouwen, zonder belachelijke zelfveroordeling...

HOE? Dat mag u zelf uitzoeken! En bepalen. Het is heel persoonlijk; Bijvoorbeeld: gesprekken voeren, documentaires kieken, lezen, schrijven, herlezen (van zowel eigen schrijfsels als artikelen als brieven van anderen als een krachtige krant etc), uitwaaien, meditatietjes (op passende wijze;), creatief uitleven, feestje op ze tijd, dadadansen zelfs, filmpie pikken, gezellige sex, dromen etcetc: de PERSOONLUKKE FLOW staat centraal.