MJPA'S MEDitatietjes: deel1.IRRITATIE-MEDITATIE
Serie MJPA's MEDitatietjes
In het kader van irritatie-omleiding. Van slachtoffer naar schepper.
Irritatie kan in vele vormen opspelen en een valkuil worden omdat je aandacht erin meegezogen wordt.
Van kwaad tot erger.
Het is wijzer om de perceptie van een bepaald kwaad te gebruiken als prikkel om bewust wat anders te doen.
LET WEL: de irritatie zelf is dan geen ongewenst verschijnsel meer. Die behoor je dus niet te onderdrukken,
alleen anders te richten. Dit onderscheid is essentieel. Anders word je een onderdrukt persoon, met afstompgevaar,
dit is schadelijk voor de persoonlijkheid. Als je er tenminste niet in gelooft dat je je ‘ego’ op moet geven... Olala.
Goed onderwerp voor een irritatie-meditatie is voor mij de muilkorf, pardon mondkap.
MUILKORF-MEDITATIE
Muilkorf* op! Geen ontkomen aan?
Ik moet dit soms dragen op mijn werk. In het O.V. wordt er nog immer op aangedrongen.
Kijk als het moet, wanneer het werkelijk nut heeft, zoals in de zorg, dan is het wel een ‘no-brainer’. Zou zeggen dat de zorgvrager dit bepaalt.
Maar wanneer het dragen dubieus is, omdat de kosten groter zijn dan de mogelijke baten, wordt het een ander verhaal.
Wat bedoeld is als hersenspoeling en denigrerend overkomt, is de constant herhaalde opdringende indoctrinerende niet-aflatende oproep
om een mondkap te dragen in het O.V.:
“Het is verplicht om tijdens de hele rit een mondkapje te dragen dat je mond, neus en kin bedekt.”
“It is mandatory to wear a facemask that covers your mouth, nose and chin for the entire journey.”
Of iets dergelijks, diverse vervoerders bezigen varianten hierop.
Wat nu gedaan? Weigeren kan niet altijd. Met tegenzin dragen kan een wissel trekken op je/onze/de/mijn stemming
en daarmee de geestelijke gezondheid.
Wanneer je niet oppast dreig je slachtoffer te worden van grotere irritatie OF vermijdingsgedrag
(om de irritatie uit de weg te gaan), OF nog erger: een automatische acceptatie-modus...
Een soort mindswitch in: ‘ik accepteer’, het gelaten over je heen laten komen.
Veel mensen luisteren er helemaal niet meer naar, maar dat doen ze door zich af te sluiten,
en dat is schadelijk voor de sociale interactie mensen**
Het automatisch accepteren is figuurlijk levensgevaarlijk: omdat deze houding, door het automatische karakter ervan,
in je persoonlijkheid kan sluipen en daar schade veroorzaken; het beperkt je leven door (gewoontes in) contact met anderen te frustreren.
Wanneer je teveel accepteert, kan dat leiden tot een staat van grotere opgefoktheid die er op verkeerde momenten uit kan knalluh;
of het leidt tot nog sterkere zelfonderdrukking en vandaaruit zelfs depressie.
Dit soort shit valt gelukkig om te vormen, te transformeren. Door middel van bewuste MOEITE, een soort ‘meditatie’.
Door dit soort oproepen aan te wenden als prikkel om dankbaarheid of compassie op te wekken in jezelf.
Als dankbaarheids-opwekker: voor wat je nu allemaal ook bent (bvb gezond, relatief vrij) en allemaal wel ter beschikking hebt!!
Dus op het moment van de oproep MOEITE doen je daarop te focussen.
Deze oproep is dan het signaal daartoe. In plaats van jezelf toestaan om je erger te gaan irriteren.
Als compassie-opwekker: door op dergelijke momenten actief te denken hoe het moet zijn om als slaaf (tot-slaaf-gemaakte)
door het leven te moeten gaan. In welke shituatie dan ook, maar dan heel de tijd!
Je kan jezelf aldus trainen in compassie, dus als compassie-opwekker.
Tegelijkertijd train je incasseringsvermogen. Dit is de bonus!
AMBULANCE-MEDITATIE
Ander aardig voorbeeld van irritatie-meditatie is de sirene van een ambulance.
In mijn buurt kunnen ze er wat van, op lege wegen zelfs, meer eerder hoorde ik deze ook vaker dwars door de stad heen.
De weledele ambulance, het horen van het vaak indringende geluid hiervan, kan ik ook gebruiken om dankbaarheid te bezigen voor mijn gezondheid
of voor de mij ter beschikking staande middelen om mijn gezondheid op peil te kunnen houden.
In plaats van mij er rot aan te ergeren en/of afreagerend te gaan schelden ofzo.
Vervolgens kunde er nog een schepke bovenop doen door ook nog eens dankbaarheid te koesteren dat je de kans krijgt om dankbaarheid te koesteren. Dat gaat dus nog een stapke verder, door ‘het kwaad’ te gaan bedanken. Is voor gevorderden!
Maar dit lukt allemaal niet altijd. Dan is het tijd voor zelf-compassie: oppeppende zelftalk met iets in de geest van:
‘Jaja vriendlief, ik begrijp best dat je hierdoor boos wordt. Ok dat mag ook, toe maar’.
In eigen beheer kun je dit zelfs uitvergroten, even extra boos worden, lekkel uiten!! Hehe, dat lucht op!
Op die manier is er geen mogelijke externe schade naar andere personen toe, bedoel als je op de verkeerde plek je boosheid uitleeft,
kan dat extra problemen opleveren.
Daarna kun je een dergelijke zelfdialoog vervolgen met het jezelf niet veroordelen maar aanmoedigen om andere manieren te proberen.
Het is uiteindelijk een kwestie van eerder in (leren) grijpen: want als het boosballetje gaat rollen dan escaleer je sneller,
hoewel dat vaak relatief subtiel kan blijven. bijvoorbeeld met zelfkritiek en eenvoudige negatieve gedachten.
Deze worden dan geïmplanteerd in je geest, weetje.
Dergelijke dingen sharen kan natuurlijk ook in interactie met een ander persoon.
Maar het is handig als je deze niet persee nodig hebt.
++
wanneer je extra durft bij te dragen aan her-hersenspoeling inda openbare ruimte, kun je je verwaardigen
om een alternatieve tekst ten gehore te brengen. Iets als:
“Het is verplicht/ om na ieder beraad/ de notulen van de vergadering/ te delen met de kamer”
“It is mandatory/ that after each Governamental meeting/ the notes are shared/ with the Parliament”
Dit is een afweging, want hiermee verstoor je zelf natuurlijk ook de gewenste stilte...
Aummmmmmmm en over!
Nadere inspiratie en verdere verdieping:
1. “De Tools”, Phil Stutz en Barry Michels
2. “STANDVASTIG”, Svend Brinkmann
3. “De troost van de filosofie”, Alain de Botton
VOETNOTEN
*Wat er grappuig was, is dat niet al te lang gelee, er na enige discussie, een wet aangenomen is die juist een hoofddoek of bivakmuts verbiedt, met als argument: herkenbaarheid.
Nu kun je beweren: “nood breekt wet”, maar destijds vond men dit blijkbaar dermate zwaar wegen dat die wet aangenomen is.
De nadruk op handhaving van mondkap zonder dat daar veel opbrengst tegenover staat, geeft ernstig te denken.
Dit is echter louter een politikke voetnoot.
**mondkappen veroorzaken SOCIALE SCHADE doordat contact met medemensen en het lezen van gezichtsexpressie-signalen moeilijker wordt.
Los nog van het afstand houden. En de hersenspoelende oproepen om dat ding te dragen.
 |
| in den beginne droeg ik deze |
 |
| deze ademt toch vrij goed!” |
 |
| wanneer je goed kiekt ‘+}” |
