LEUK ALS DOGMA?
Wat is dat nou: LEUK als dogma... Hahaha? Net echt! Jawilletjes vriend en vijand, het is weer een van die vele culturele f-ck-ups. Die doorgegeven worden als zijnde de normaalste zaak vd wereld. Je doet iets wel of doet iets niet omdat je HET LEUK vind. Dit lijkt normaal en voorheen oordeelde ook ik graag m.b.v. dit criterium. Het is zeker een variabele en een niet onbelangrijke beslissingsfactor bij de voortdurende KEUZES of je iets doet of laat. Maar als het de enige factor wordt, is het gevaarLIJK.
WAT IS ER MIS MET LEUK?
Geen ruk? bijna niks! Alleen wanneer LEUK tot dogma gemaakt wordt, waarmee bedoeld wordt dat het zo’n beetje het enige criterium wordt om beslissingen te nemen, kan het leven nogal oppervlakkig worden. De cultuur van HET LEUK. Wat niet leuk is, wil men dan niet mee te maken hebbeh. Het wordt buitenbeeld geplaatst, geen aandacht aan besteed, verwaarloosd. En zo leer je er ook niet goed mee omgaan.
DIT HEEFT CONSEQUENTIES:
*zaken die men in zichzelf zou moeten aanpakken worden verontachtzaamd. Een deel realiteit in zichzelf wordt ontkend/verwaarloosd in plaats van geaccepteerd: omarmend erbij genomen EN vervolgens op de juiste wijze aangepakt1.
*problemen niet direct genoeg aanpakken maar ontkennen, doorschuiven of afwentelen.
*benodigde confrontaties met anderen worden ontlopen.
Dingen waar men moeite mee heeft, worden eerder ontlopen. Ze zijn immers niet leuk. Confrontatie wordt zo uit de weg gegaan en/of men zoekt op foute manier confrontatie: door afreageren...
Hierdoor ligt drama eerder om de hoek. Drama is een vorm van escalatie, vaak voortkomend vanuit eerder verontachtzamen van signalen. Dat is dan weer vervelend en wordt (onbewust) aangegrepen als bewijsmateriaal om schijnbaar vervelende zaken/ problemen verder te (willen) ontlopen (vluchtgedrag).
Zo wordt het leven dus oppervlakkiger. Geforceerd gericht op positiviteit.
Met 'schone schijn' ophouden wat veel destructiever doorwerkt dan velen geloven.
HOE BELANGRIJK IS LEUK???
Dit blijft een persoonlukke vraag!
Voor mij is het vrij essentieel. Was er voorheen ook wel aan verslaafd.
Maar eenzijdigheid werkt averechts. Als andere stabiliserende levenssmaken ontbreken moet het leuk zelf steeds extremer worden om nog impact te kunnen maken.
Het gaat alweer om evenwicht. Zelf ging ik van prettuig gestoord (en nog een stapke verder) naar dwangmatig obsessief onderzoek naar allerlei misstanden die ik tegenkwam. Zeer leerzame fase (met verdere stappen in doorgronding).
Tot de bodem en verder want blootleggen van waarheden is een doorgaand proces. Uiteindelijk is het gestoord om je overal druk om te maken. Je ontkomt niet aan selectie en de noodzaak (recht en plicht) om je eigen mind te beheren en leven vorm te geven. Met daarin genoeg leuks wat mij betreft. Dat is mede een kwestie van focus en waardering.
HET SAAIE LEUK
Zelf vond ik TV algemeen steeds saaierder worden, heherhaling. Op een gegeven moment had ik het wel gezien. Exit TV, zo'n 26 jaar gelee. Omdat ik graag doorgrond waarom zaken lopen zoals ze lopen (daar al vele jaren vrij structureel een deel van mijn aandacht aan besteed), sta ik niet heel snel verbaasd. Evenwel verwondert het mij bijna dat mensen SOAPS zo leuk vinden. Ik vind ze nl. serieus saai. Als kind keek ik wel: Dallas, Dynasty e.d. Maar toen had ik zelf nog weinig beleefd. Dat is het geval met massaconsumensen: ze bezitten weinig eigen leven. TV is dan een substituut, een vervanging daarvoor. Bovendien offeren soaps een soort van risicoloze vrienden: je kunt met ze meeleven, zelf blijf je op een veilige afstand (achter/ voor de TV). Ontstressend in de comfortzone, niet geestverheffend of uitdagend. Natuurlijk kijken velen samen met vrienden, dat kan ook iets zijn dat je samen deelt. Maar te vaak komt het in plaats van meer dieper contact.
De grap is evenwel dat ik de officiele werkelijkheid zelf als soap ben gaan ervaren. Als ik een krant openslaat moet ik regelmatig schateren over de absurde realiteit, hoewel deze ziek is. Het gaat maar door. Gaap in het kwadraat. Massavermaack. Simpele inhoud met veel aandacht voor de vorm. Waarom? Eenvoudig zat: mensen willen relaxen na weer een werkdag ZINLOOS WERK
SLAVERNIJ DOOR VERLEIDING
Leuk als dogma past naadloos in het verhaal van slavernij door verleiding. Dwang blijft de bottomline van de ‘rechtsstaat’, maar verleiding speelt een essentiele rol in het doordraaien van het systeem.
In mijn waarneming zijn dit soort culturele programmeringen een grote oorzaak van de status quo. Niet zozeer kwade opzet dus, meer simpelweg macht der gewoonte. Ik wrijf het de conspiracydenkerts maar eventjes onder de tepels.
FUNCTIE VAN LEUK
Leuk en relativeren zijn nodig en bezitten waardevolle functie.
https://www.youtube.com/watch?v=j-xxis7hDOE
In perspectief! Als er een allesoverheersend dogma van gemaakt wordt: alle negativiteit/probleem ontlopen/weggerelativeerd wordt, ben je onwijs bezig in mijn waarneming.
Leuk is natuurleuk een kwestie van smaak. Maar ook heel erg van situatie. Erg leuk zit vaak op de rand waarbij het voor mij overigens van genialiteit getuigt als je zoveel mogelijk verschillende soorten mensen kunt laten lachen.
Leuk als dogma ('het moet leuk zijn anders doe ik het liever niet') gebruiken is net zoiets als -vergelijkbaar met- LEKKER als enige criterium tav wat je eet. Dan krijg je kamerolifantjes, de Mac D.-clones. U ziet ze waggelen door de winkelstraten. Vaak kun je ze aan komen stinkeh ook aangezien de afvalstank in het zweet wordt weggespoten met deo?
LEUK als dogma is fijn voor verwende mensjes. Dit verwend gedeo is m.i. standaard gekoppeld aan emotionele verwaarlozing (en vandaaruit dus ook niet gezond kunnen omgaan met een deel negativiteit). Daardoor is verwend gedoe op die manier ook verslavend: het is nooit genoeg omdat het een poging tot compensatie betreft. Uiteindelijk (al kan dat lang duren), keert die instelling zich tegen je. En dan begint het pad van positieve liefdevolle discipline (waarbij jezelf structureel af en toe goedgezond verwennen wel waardevol blijft). JiPPIE!
LEUK ALS BIJPRODUCT
Dit alles gemeld hebbende is LEUK vinden natuurluk nog steeds wel heel belangrijk. Leuk is niet verkeerd, maar alleen leuk eisen is te beperkt. Nodig/ nuttig/ interessant zijn evenzeer waardevolle criteria.
Wat is goed/beter voor mij? En wat voelt goed om te doen wanneer ik mezelf breder definieer? Dit is niet perse leuk! Zo beoefen ikzelf nogal wat vormpjes van lichamelijke en meditatieve discipline. Niet altijd perse zin in. Maar gewoon uitvoeren. Het helpt daarmee om flow te HANDHAVEN. Die flow zorgt dan weer voor een hoger nivo van meezin om aan te pakken wat gedaan2 dient te worre.
In UITVOERING moetje problemen erbij nemen en niet ontlopen. Ook niet expres opzoeken natuurlijk maar zelf groter groeien en ze op die wijze hun beperkende kracht ontnemen. Doorbijten dus met betere toewijding. Dan blijft het OOK leuk. Dit lijkt een paradox? Ik zeg niet: "alleen maar leuk" maar wel: "ook leuk". Ervaar dit als waar. Wanneer eenzijdigheid gekoesterd wordt, volgt er verveling/drama.
NOTEN
1. AANPAKKEN: ipv er slachtoffer van worden met allerlei symptomen die vervolgens met middelen (pillen) en manieren (verslavingen zoals sex, vreten, verzin het zelf maar) onderdrukt of tijdelijk verlicht worre.
2. wat gedaan dient te worden: "voor lief nemen"!
