Spirituele Snacks: "Gezonde twijfel is het zaad van ware spiritualiteit".

Serie Spirituele Snacks
Een gloeiendnieuwe serie.
Hapklare blokjes kennis, gebracht door uwe studiepik, wetenschepper en kennissoldaat MJPA.
Omdat er teveel mis-leiding in omloop is.

Gezonde twijfel  is het zaad  van ware spiritualiteit.
Boute uitspraak?
Daar twijfel ik niet aan!  ;+}

Alles zeker (denken/geloven te) weten is funest voor ontwikkeling.
Dan zit je al snel vast in eigengereidheid/koppigheid (karakterdeposities) of
(nieuwe verzies van) voorgeprogrammeerde paden (dogma’s).

Als je alleen maar bevestigd wil worden in je eigen gelijk (wat je gelooft of wil geloven)
kun je niet groeien. Natuurlijk is bevestiging prettig en zeker nodig. Uitdaging echter ook.

Aan alles twijfelen is vanzelfsprekend waardeloos.
Dan is er wat mis met de persoonlijkheid.
Dergelijke basale onzekerheid is niet de soort twijfel die hier bedoeld wordt.
Daarom spreek ik over gezonde twijfel. Deze kun je zelfs spiritueel noemen.

Ongezonde twijfel, basale onzekerheid, leidt eerder tot rigide vasthoudendheid of blinde overgave aan  een vorm van voorgeprogrammeerd geloof.
Dit dient, terwille van ontwikkeling, beter bekeken te worden.

Gezonde twijfel kan soort van methodisch toegepast worden.
Als gewoonte, met passende plaats voor zowel loslaten als vastbijten.
Ter ere van manifestatie en ontwikkeling van spirit.

Niet twijfelen, het ‘zeker weten’ kan erg goed voelen. Omdat je van onzekerheid af lijkt te zijn.
Dit geeft een kick, eigenlijk een vorm van arrogantie.
Oftewel: ware spiritualiteit wil altijd verder bevragen, dooronderzoeken, wagen te twijfelen!

Het ‘zeker weten’ kan iets dreinends, iets opdringerigs hebben.
‘Zeker weten’ is meestal niet veel meer dan een wensdroompje of navolging van een dogma.
Daarmee wordt het dom...

Door dogmatische ‘gelovigen’ wordt blind geloof zelfs als deugd gezien.
Je moet dan “sterk zijn in je geloof”.
Tja als je dat aangeleerd krijgt dan heb je heel wat af te leren.

Of je weten goed gefundeerd is of slechts wishful thinking kan gecheckt worden.
Is er sprake van confrontatie of afweer?!

Confrontatie betekent onder meer: doelbewust feedback en andere meningen/waarnemingen toelaten, opzoeken en verwerken.
Afweer is wanneer je dergelijke confrontatie juist uit de weg gaat, dit buitensluit
en bij voorbaat niet nodig of nuttig vind (of in het ergste geval zelfs bestrijd)
omdat je het immers al ‘zeker weet’. Check jezelve!!

Voor gezonde twijfel is een portie lef nodig.
Als je niet waagt om te bevragen en dieper te onderzoeken, dan blijf je haperen.
Op een bepaald nivo van een gedeeltelijke waarheid.

Waarheid kent mijns inziens meerdere ‘dimensies’: lengte, breedte, diepte.
Lengte: wat in het verlengde ligt, of meer details van iets.
Breedte: andere uitingsvormen van dezelfde principes
Diepte: andere principes, een andere invalshoek op waarheid
Meer waarheid huist dus in verschillende soorten nuances!

Je kunt nergens blind op vertrouwen. Niet op een ideologie. Niet op gevoel of intuïtie.
Niet op een persoon of institutie. Altijd dient er een vast element van gewetensvolle reflectie aanwezig te blijven.
Als je de spirit van leven (=ontwikkeling) wil eren tenminste.
Het ware eergevoel!

KOUTRAINING ALS SPIRITUEEL PAD?

KOUTRAINING ALS SPIRITUEEL PAD?

MJPA in ijsbad thuis als kersttractatie

Is dit mogelijk? Jawel, voor enkelingen. Zoals meneer Wim Hof bijvoorbeeld.
Vanuit zijn missiedrift en het meetrekken van mensen hierin, gaat hij het ook als dusdanig promoten.
Maar voor de allermeesten geldt dit niet.

Echter je kan elementen van koudetraining aanwenden  ten behoeve van fysieke, mentale en spirituele discipline.
Binnen je eigen pad, je eigen flows.

Het principe achter koutraining is dat een goedgedoseerde stressprikkel een vorm van training is.
Het is een vorm van sport. Zodat ook opgaat dat wanneer het teveel is, dit helaas schadelijk wordt. Topsport is zelden gezond.
Wanneer het te weinig is, train je onvoldoende en zullen resultaten tegenvallen.

Koutraining prikkelt tot aanmoediging. Om koude te weerstaan helpt het om jezelf aan te moedigen.
Als je dat niet doet, kun je minder aan. Of je wil het het weerstaan van de kou niet aangaan.

Zo is kouddouchen voor mij dus ONDERDEEL van manieren/gewoontes waarmee ik mijzelf mentaal op scherp zet. En mijzelf fysiek gezond houdt.

Heb flink geëxperimenteerd en blijf daar ook altijd mee doorgaan. Experimenteren kun je leren!
Ook met meer/langer koutraining. Tot ik van de ‘koude kermis’ thuiskwam en een koublessure opliep.
In m’n schrijfhand, dus dat was even schrikken.

Een niet-bacteriële ontsteking. Deze gelukkig weer weg kunnen werken met hulpmiddelen van mama Aarde, waarvoor dank,
maar dit duurde wel een maand wat vrij lang is. Toen bedacht ik mij, kwam ik er dus door schade achter,
dat langer/extremer koutrainen ook meer belasting voor het lichaam betekent
en daarmee ook de noodzaak voor (ingepland) herstel na een dergelijke trainingssessie. Rust dus.

Vergelijk het maar met een intensieve duurloop: na een marathon rennen, moet je ook extra rust inplannen, anders pleeg je roofbouw.

Zocht de grijze zone van onderkoeling soort van welbewust op.
Het is niet verkeerd om met gezonde voorzichtuigheid je grenzen te verkennen. Niet roekeloos, niet te tam.

Eind november rilde ik naar huis toe na een koudompeling van 15 minuten. Het water was toen al 4-5 graden.
Kreeg m’n schoenen niet meer dicht. Dacht: ‘dit is bijna gevaarlijk’...
Daarna heb ik neopreen handschoenen en voetschoentjes aangeschaft.
Omdat het geen nut heeft om lang met dode handen en voeten rond te banjeren.

Afgelopen kerst 20 minuten in een ijsbad binnen, dat was tussen de 4 en 6 graden.
Maar eerlijk gezegd was de 10 minuten in buitenwater met volle maan een paar dagen erna klappertandend erger.

Een ijsbad speelde een klein bijrolletje in mijn processen, maar het blijkt dat langduriger kouddouchen in de winter
(met bewegend water dus) of het in de winter buiten zwemmen belastender is dan een ijsbad binnen
(waarbij de temperatuur van de lucht dus veel hoger is en er ook geen wind heerst).
Het komt stoer over zo’n ijsbad, maar biedt mij geen toevoegende waarde.

Koutraining is zeker niet per definitie spiritueel. Je kan het weliswaar als vaste gewoonte handhaven, wat gezond kan zijn, maar niet persee spiritueel.
Het kan gebruikt worden als mentale pijnstiller, wat fijn is, maar ook niet persee spiritueel.
Koutraining kan verder vastzittende stress breken. Schadelijke stress is een overdosis stress of voortdurende (over-)prikkeling.
Dat veroorzaakt schade en daarom dien je jezelf te begeleiden in wat werkt.
Maar door koutraining kan je ook extra star worden. Door het op drammerige manier uit te voeren.

De mogelijke spirituele impact voegt zich toe wanneer de verstilling die goedgerichte koutraining oproept,
gebruikt wordt om verdiepingsprocessen in jezelf bewuster te begeleiden.


VERSCHIL TUSSEN PRINCIPE EN METHODE.
Een methode is een vertaling, een implementatie van een principe. Een principe kan vaak op talloze manieren vertaald en ingepast worden. 

Zovele mensen, zovele persoonlijk passende processen en gewoontes.
Besef dat de uitgangssituaties (zeer) verschillend kunnen zijn, gebaseerd op een samenspel van vele factoren.

Daarom is navolging van een bestaande methode vrijwel nooit de beste mogelijkheid.
Vergelijk het met een standaardrecept of een standaarddosering.
Wanneer deze algemeen of gemiddeld gedefinieerd wordt, betekent dat allicht een bepaalde veiligheid
maar vaak is het te veel of te weinig! Niet echt afgestemd, bedoel ik.

Wel is een ontwikkelde methode soms een goede manier om kennis te maken.
Maar daarna is het beter om persoonlijker af te stemmen, te finetunen,
of om te vormen om het beter passend te maken binnen je persoonlijke pad.
Ik noem dit het P.E.P.-concept: Pikken En Perfectioneren. Oftewel je begint met imiteren, daarna ga je integreren. Iets dergelijks, je snapt ‘m.

MEER (langer/extremer) is uiteraard niet synoniem met beter... Alles op z'n tijd en dat voelen, aansturen en handhaven is een hele opgave.

HIER m'n eerdere uitgebreide artikel over KOUDDOUCHEN