Schreef eerder over het scheppingsproces: het vormgeven van je leven.
Inmiddels weer paar jaartjes verder met ervaaren, daarom heb ik deze herschreven.
Zo fijn om dit proces steeds afgestemder te leren respecteren. Initiatief nemend om je eigenste flows te volgen.
De mens is tot op bepaalde hoogte schepper van het eigen leven.
Dit is mede afhankelijk van de kwaliteit van je gewoontes
(deels mogelijk genetisch, waarbij je gedrag bepaalde genen kan activeren),
de activering van de wilskracht in combinatie met ontwikkeling van bewustzijn (bewustwording dus).
Dit alles vind plaats binnen een bepaalde omgeving, een soort systeem, waarin je per definitie ook mede afhankelijk bent van anderen.
Bek to Basics.
Op 26-jaruige leeftijd belandde ik tijdelijk bij een goeroetje die voorschreef dat het scheppingsproces verloopt via:
1.inspiratie
2.aspiratie
3.realisatie.
In de loop der jaren besefte ik dat dit ongeveer wel klopt maar dat er heel wat nuance aan toe valt te voegen.
Heb deze nu geherformuleerd tot:
1.INTENTIE
2.AKTIE
3.REFLECTIE
1.INTENTIE
De voorbereiding, de opstartfase. Bij 1 hoort zeker inspiratie opdoen, op talloze persoonlijke wijzes. Alsmede het jezelf opladen.
Omdat de Westerse cultuur TE sterk actiegericht is, is er de laatste jaren terecht veel meer aandacht ontstaan voor het belang van INTENTIE:
waarmee stuur je je actie aan? Door middel van je intenties! Hiermee richt je je bewustzijn, je aandacht, je directe wil.
Een intentie is een gedefinieerde gedachte, voortkomend vanuit je gevoel, te vullen met emotie.
WAT wil je graag ervaren en toevoegen aan de schepping? is hierbij leidraad!
Eigenlijk is een intentie een boodschap of opdracht aan je eigen innerlijk.
Of een opdracht aan de buitenwereld maar deze kan alleen maar inhaken op je eigen innerlijke toestand. 
Echter alleen intenties zetten is natuurlijk niet genoeg! Deze zijn louter het startpunt voor goedgericht werk.
Het is weliswaar waar dat (sterke) intenties principieel een magnetische werking uitoefenen (‘the law of attraction’)
maar zonder het bijbehorende werk zal er meestal niet veel geschieden.
Of er vind (weggemoffelde) manipulatie plaats waarbij het benodigde werk ‘vanzelfsprekend’ door anderen uitgevoerd wordt.
Een andere enorme valkuil zijn je eigen on(der)bewuste intenties/houdingen/programmeringen,
die in iedereen leven en een storende rol spelen. Deze opsporen komt in FASE-3 aan bod.
De kwaliteit van je intenties is daarmee niet vanzelfsprekend.
Had een speciaal boek over intenties bestudeerd en ben vandaaruit verder gegaan
met persoonlijke afstemming en verfijning van definitie. Ook om er wensdenktendenties uit te elimineren.
Zomaar wensen is veelal te kinderachtig: niet alles is mogelijk, en dit wel geloven is aansturen op frustratie.
Vele factoren spelen een rol: je fysiek, je geestkracht, je emo-beheer,
talenten/zwakheden, je omgeving, je ontwikkelingsnivo en houdingen en vast nog wel meer?
Je ziet die soms wel voorbijkomen: de (goedbedoelde) belofte dat ‘alles mogelijk is als je er maar in gelooft’
maar dat is een vervormde weergave van de inderdaad grote kracht
die zuiver geloof (als energie, ontdaan van allerlei onbewuste afleidingen) kan uitstralen.
Heldere INTENTIE word vervolgens vertaald in DOELEN en deze weer in STAPpen om te behappen.
Het uitvoeren hiervan volgt in FASE-2.
2.AKTIE
Aktie, je inzet, blijft de hoofdmoot: de motor van je leven.
Nu gaat het erom op juiste wijze gezonde MOEITE te doen om je intenties waar te maken.
Met een natuurlijk levend evenwicht tussen (mee-)doen en (toe-)laten. Dit EVENWICHT is iets om te voelen.
Er bestaan geen rigide regels voor, om te hanteren, die altijd en voor iedereen gelden.
Behalve in allerlei (commerciële) systemen die dit wel pretenderen.
WAT WERKT? is de basale regel!
en dit is knap persoonlijk. Mede te bepalen door eigen goedgericht experiment.
Want dan ga je van naleven van regels van anderen naar je eigen ervaring als uitgangspunt. Daarmee leer je op jezelf te vertrouwen.
Alleen maar iets gaan doen als je zin hebt, is te kinderachtuig en zet doorgaans onvoldoende zoden aan de dijk.
Alleen maar iets gaan doen omdat het nou eenmaal zo hoort is mogelijk nog ontoepasselelijker:
je zit dan in een beperkende sociaal-culturele gevangenis; rigide regels geven evenwel bescherming bij minder bewustere medemensen,
die ‘tegen zichzelf’ beschermd moeten worden.
Er geldt dat:
*“teveel is te veel”
-“overdaad schaadt”: levert minder resultaat en wekt uitputting in de hand.
*“te weinig is niet genoeg”
-te bescheiden zijn is ook een vorm van opschepperij!
*“genoeg is goed”
-“ietsje minder is meestal beter dan teveel” (‘minder = meer’) =de gezonde gematigdheid.
-soms juist wel een stapje extra doen =gebaseerd op de situatie en je mogelukheden
Juist uitgevoerde aktie heeft een element van moeiteloosheid.
Dit komt doordat de energie dan in de juiste kanalen stroomt, waardoor er positieve spiralen ontstaan.
In plaats van destructieve strijd tegen blokkades, furieuze cirkels en verkeerd gerichte wilskracht.
DISCIPLINE is mijn bondgenoot, zelfs een LIJFSPREUK. Gebaseerd op invoelend aanmoedigen.
Jezelf aanmoedigen hoort bij positieve aktie, bij ontvangen en delen.
Je dient jezelf vast te bijten in verkozen intenties of missies/bezigheden. En ook weer op tijd los te laten wanneer je klaar bent.
Tijd moet gemeesterd worden in deze dimensie: hierop aansturen kan je in FLOW brengen.
Realistisch Plannen en Prioriteren zijn zeer waardevolle (te ontwikkelen) vaardigheden.
TE rigide een planning uitvoeren is namelijk niet bepaald optimaal.
Als een kip-zonder-kop blind uitvoeren is eigenlijk nooit het beste dat je kan doen.
De gewenste manier waarop je aktie doorgaans best uitvoert heet kikkerslikken, oftewel zo mogeluk: Direct Doen. Om onnodig dralen te voorkomen.
Wijsheid vereist echter ook een passende portie actief geduld, wat iets totaal anders is dan passief uitstellen vanuit draalgedrag.
Want na het zetten van je intenties en het uitvoeren van je te leveren inzet, dien je ook ruimte te maken om dingen/zaken te laten gebeuren.
Je inzet zou je het electrische deel van de aktie en het laten gebeuren het magnetische deel van de aktie kunnen noemen.
Op tijd stoppen is evenzeer belangrijk, om doordravend overdrijven te voorkomen.
Soms vereist het dus juist discipline om iets niet te doen.
Dralen en Overdrijven zijn beide verschrikkelijke bitches/klutszakken, die goedgerichte schepping frustreren.
Dit zijn achtereenvolgens vervormingen van: wijs afwachten of ertegenaan gaan.
Optimaal is iets anders dan maximaal. Te vaak maximaal gaan is bepaald niet optimaal!
Meeflowen met de wetten van de natuur werkt stukken relaxter en beter dan constant alleen willen pieken...
Dus leef niet iedere dag alsof het je laatste is! (dat is namelijk slecht 1 van meerdere vormen van spontaniteit).
Heb zelf, naast het kikkerslikken, bijvoorbeeld ook moeten leren om voldoende rust te handhaven.
In eerste instantie door deze simpelweg in te plannen. Later door beter te gaan voelen.
Een andere conclusie is dat het inbouwen van een aandeel freeflow binnen plankaders
beter is voor de creativiteit; want dan schep je de ruimte om passender en spontaner te kunnen reageren op (onvoorzienere) omstandigheden.
3.REFLECTIE
De bezinningsfase. Ook wel evaluatie of assimilatie genoemd. Je gaat kijken naar wat goed ging en wat fout ging.
Goedgericht stilstaan en juist terugkijken. Daar tijd voor nemen.
Kijk soms moet je wel directer verder: in noodgevallen, wanneer je iets niet aankunt.
Maar om daar een levenswijze van te maken: daarmee doe je jezelf en anderen tekort.
Met name deze laatste fase is erg ondergewaardeerd in ‘het Westen’,
waar overdreven nadruk ligt op (doordraven in) AKTIE. Er heerst in onze maatschappij een schrijnend gebrek aan gezonde reflectie.
Dit zie je erg duidelek in politiek, maar ook daar is dat eigenlijk een weerspiegeling van een algemeen patroon.
Mensen geloven vaak dat ze hier geen tijd voor hebben. Maar dit is een kwestie van gewoonte.
Het besef dat deze reflectie-gewoonte nuttig is, ontstaat vaak pas na vastlopen in een soort crisis.
RUIMTE maken voor het reflectieproces is dus belangrijk en eigenlijk een kado aan jezelf.
Door juist te reflecteren win je aan inzicht, aan realisatie.
Eerlijkheid is hierbij het belangrijkste vereiste.
En natuurlijk een portie discipline om dit te doen.
Gewetensvolle (zelf-)reflectie is iets waar extra MOEITE voor gedaan dient te worden.
Dit geschiedt niet louter automatisch in deze loslaatfase van het scheppingsproces.
Reflectie is werk maar ook relaxen.
Want juist het doordraven in fase 2 zorgt ervoor dat reflectie vaak onvoldoende plaatsvind.
Uiteindelijk gaat gebrek aan (kwalitatieve) reflectie ten koste van de kwaliteit van zowel aktie en ook intenties.
Bedoel: als je niet voldoende goed reflecteert, terugkijkt op wat er gebeurde, kun je ook minder goed bijsturen.
De kwaliteit van je reflectieproces is ook iets om constant in te blijven ontwikkelen.
De kwaliteit van je zelfreflectie is dan natuurlijkerwijze van grote invloed op de kwaliteit van je intenties.
Door terugkijken op het verleden: op wat in de vorige fase of in eerdere periodes daarvan, is gebeurd (of niet)
volgt vervolgens bezinning op de toekomst: met hernieuwde definities van je intenties.
Reflectie is namelijk het startpunt voor opvolgende, komende intenties.
En zo gaat het scheppingsproces verder in een voortdurende rondgang, een doorlopend proces.
BLESSINGS EN LESSEN
Deze definieer ikzelf tegen het einde van iedere dag.
BLESSINGS
Wat ging goed? Wat waren de meevallers en mazzeltjes?
Waar deed ik het juiste, zelfs als het mij op het moment zelf nadeel leek op te leveren?
Met vieren van je resultaten schep je een positieve bedding en mindset.
Aansturend op het voeden van dankbaarheid.
Het maakt nogal een verschil of je arrogant opschept over je resultaat
of dit vanuit dankbaarheid fier deelt met jezelf en anderen die daarvoor openstaan.
Door middel van oprechte dankbaarheid stuur je positieve feedback naar jezelf, anderen en de wereld.
Ook hier dien je ruimte voor te maken.
LESSEN
Hoe om te gaan met fouten en tegenslag is een vak apart.
Kan pijnlijk zijn of lijken. Maar vermijding hiervan, alleen afreageren of andere verdediging
leidt tot verder wegleiden van stroomlijnen van je scheppingsproces.
Dan moet je dus wel durven te definiëren wat je fouten zijn,
want sommigen bezitten zelfs een afweer op het woord fout.
FOUTEN horen bij inzet. En zelfs bij het creatieve proces.
Het beter bekijken van je (eigen) fouten leidt juist tot (gewenste) ontwikkeling,
mits je jezelf niet afstraft (vanuit een soort Opgelegd Geweten),
maar fouten gewoon accepteert als onderdeel van deze ontwikkelingen, je leerprocessen.
Dan hoef je fouten niet te verstoppen of te ontkennen, dan kun je er meer volwassen mee omgaan.
Dan kun je fouten omvormen tot lessen. Hehe!
Schep ze!
