woensdag 25 december 2024

het SCHEPPINGS-PROCES.2

Schreef eerder over het scheppingsproces: het vormgeven van je leven.

Inmiddels weer paar jaartjes verder met ervaaren, daarom heb ik deze herschreven.

Zo fijn om dit proces steeds afgestemder  te leren respecteren. Initiatief nemend  om je eigenste flows te volgen.


De mens is tot op bepaalde hoogte schepper van het eigen leven. 

Dit is mede afhankelijk van de kwaliteit van je gewoontes  

(deels mogelijk genetisch, waarbij je gedrag  bepaalde genen kan activeren), 

de activering van de wilskracht  in combinatie met ontwikkeling van bewustzijn (bewustwording dus). 

Dit alles vind plaats binnen een bepaalde omgeving, een soort systeem, waarin je per definitie  ook mede afhankelijk bent van anderen. 


Bek to Basics.

Op 26-jaruige leeftijd belandde ik tijdelijk bij een goeroetje die voorschreef dat het scheppingsproces verloopt via:

1.inspiratie

2.aspiratie

3.realisatie.


In de loop der jaren besefte ik dat dit ongeveer wel klopt  maar dat er heel wat nuance aan toe valt te voegen. 

Heb deze nu geherformuleerd tot:

1.INTENTIE

2.AKTIE

3.REFLECTIE


1.INTENTIE

De voorbereiding, de opstartfase. Bij 1 hoort zeker inspiratie opdoen, op talloze persoonlijke wijzes. Alsmede het jezelf opladen. 

Omdat de Westerse cultuur TE sterk actiegericht is, is er de laatste jaren terecht veel meer aandacht ontstaan voor het belang van INTENTIE: 

waarmee stuur je je actie aan? Door middel van je intenties! Hiermee richt je je bewustzijn, je aandacht, je directe wil. 

Een intentie is een gedefinieerde gedachte, voortkomend vanuit je gevoel, te vullen met emotie. 

WAT wil je graag ervaren en toevoegen aan de schepping? is hierbij leidraad!

Eigenlijk is een intentie een boodschap of opdracht aan je eigen innerlijk. 

Of een opdracht aan de buitenwereld  maar deze kan alleen maar inhaken  op je eigen innerlijke toestand. 

Echter alleen intenties zetten is natuurlijk niet genoeg! Deze zijn louter het startpunt voor goedgericht werk. 

Het is weliswaar waar dat (sterke) intenties principieel een magnetische werking uitoefenen (‘the law of attraction’)

maar zonder het bijbehorende werk  zal er meestal niet veel geschieden. 

Of er vind (weggemoffelde) manipulatie plaats  waarbij het benodigde werk  ‘vanzelfsprekend’ door anderen uitgevoerd wordt. 


Een andere enorme valkuil zijn je eigen on(der)bewuste intenties/houdingen/programmeringen, 

die in iedereen leven  en een storende rol spelen. Deze opsporen komt in FASE-3 aan bod.

De kwaliteit van je intenties is daarmee niet vanzelfsprekend. 


Had een speciaal boek over intenties bestudeerd en ben vandaaruit verder gegaan

met persoonlijke afstemming en verfijning van definitie. Ook om er wensdenktendenties  uit te elimineren. 


Zomaar wensen is veelal te kinderachtig: niet alles is mogelijk, en dit wel geloven is aansturen op frustratie. 

Vele factoren spelen een rol: je fysiek, je geestkracht, je emo-beheer, 

talenten/zwakheden, je omgeving, je ontwikkelingsnivo en houdingen  en vast nog wel meer? 

Je ziet die soms wel voorbijkomen: de (goedbedoelde) belofte dat  ‘alles mogelijk is als je er maar in gelooft’ 

maar dat is een vervormde weergave van de inderdaad grote kracht 

die zuiver geloof (als energie, ontdaan van allerlei onbewuste afleidingen) kan uitstralen. 

Heldere INTENTIE word vervolgens vertaald  in DOELEN  en deze weer in STAPpen om te behappen. 

Het uitvoeren hiervan volgt in FASE-2.  


2.AKTIE

Aktie, je inzet, blijft de hoofdmoot: de motor van je leven.

Nu gaat het erom op juiste wijze gezonde MOEITE te doen om je intenties waar te maken. 

Met een natuurlijk levend evenwicht tussen (mee-)doen en (toe-)laten. Dit EVENWICHT is iets om te voelen.

Er bestaan geen rigide regels voor, om te hanteren, die altijd en voor iedereen gelden. 

Behalve in allerlei (commerciële) systemen die dit wel pretenderen. 


WAT WERKT? is de basale regel! 

en dit is knap persoonlijk. Mede te bepalen door eigen goedgericht experiment. 

Want dan ga je van naleven van regels van anderen  naar je eigen ervaring  als uitgangspunt. Daarmee leer je op jezelf te vertrouwen. 


Alleen maar iets gaan doen als je zin hebt, is te kinderachtuig en zet doorgaans onvoldoende zoden aan de dijk. 

Alleen maar iets gaan doen omdat het nou eenmaal zo hoort  is mogelijk nog ontoepasselelijker: 

je zit dan in een beperkende sociaal-culturele gevangenis; rigide regels geven evenwel bescherming bij minder bewustere medemensen, 

die ‘tegen zichzelf’ beschermd moeten worden.


Er geldt dat:

*“teveel is te veel”                 

    -“overdaad schaadt”: levert minder resultaat en wekt uitputting in de hand.

*“te weinig is niet genoeg”   

    -te bescheiden zijn  is ook een vorm van opschepperij!

*“genoeg is goed”  

    -“ietsje minder  is meestal beter dan teveel” (‘minder = meer’)  =de gezonde gematigdheid. 

    -soms juist wel een stapje extra doen  =gebaseerd op de situatie en je mogelukheden

Juist uitgevoerde aktie heeft een element van moeiteloosheid. 

Dit komt doordat de energie dan in de juiste kanalen stroomt, waardoor er positieve spiralen ontstaan.

In plaats van destructieve strijd tegen blokkades, furieuze cirkels en verkeerd gerichte wilskracht. 


DISCIPLINE is mijn bondgenoot, zelfs een LIJFSPREUK. Gebaseerd op invoelend aanmoedigen. 

Jezelf aanmoedigen hoort bij positieve aktie, bij ontvangen en delen. 

Je dient jezelf vast te bijten in verkozen intenties of missies/bezigheden. En ook weer op tijd los te laten  wanneer je klaar bent.


Tijd moet gemeesterd worden in deze dimensie: hierop aansturen  kan je in FLOW brengen.

Realistisch Plannen en Prioriteren zijn zeer waardevolle (te ontwikkelen) vaardigheden. 

TE rigide een planning uitvoeren is namelijk niet bepaald optimaal.

Als een kip-zonder-kop blind uitvoeren is eigenlijk nooit het beste dat je kan doen. 


De gewenste manier waarop je aktie doorgaans best uitvoert heet kikkerslikken, oftewel zo mogeluk: Direct Doen. Om onnodig dralen te voorkomen.


Wijsheid vereist echter ook  een passende portie  actief geduld, wat iets totaal anders is dan passief uitstellen  vanuit draalgedrag. 

Want na het zetten van je intenties  en het uitvoeren  van je te leveren inzet, dien je ook ruimte te maken  om dingen/zaken  te laten gebeuren.

Je inzet zou je het electrische deel van de aktie  en het laten gebeuren  het magnetische deel van de aktie kunnen noemen. 


Op tijd stoppen is evenzeer belangrijk, om doordravend overdrijven te voorkomen. 

Soms vereist het dus juist discipline  om iets niet te doen. 

Dralen en Overdrijven  zijn beide verschrikkelijke bitches/klutszakken, die goedgerichte schepping frustreren. 

Dit zijn achtereenvolgens vervormingen van: wijs afwachten of ertegenaan gaan.


Optimaal is iets anders dan maximaal. Te vaak maximaal gaan is bepaald niet optimaal! 

Meeflowen met de wetten van de natuur  werkt stukken relaxter en beter dan constant alleen willen pieken... 

Dus leef niet iedere dag  alsof het je laatste is! (dat is namelijk slecht 1 van meerdere vormen van spontaniteit).


Heb zelf, naast het kikkerslikken, bijvoorbeeld ook moeten leren om voldoende rust te handhaven. 

In eerste instantie  door deze simpelweg in te plannen. Later door beter te gaan voelen. 

Een andere conclusie is dat het inbouwen van een aandeel freeflow  binnen plankaders 

beter is voor de creativiteit; want dan schep je de ruimte  om passender en spontaner te kunnen reageren  op (onvoorzienere) omstandigheden. 



3.REFLECTIE

De bezinningsfase. Ook wel evaluatie of assimilatie genoemd. Je gaat kijken naar wat goed ging en wat fout ging. 

Goedgericht stilstaan en juist terugkijken. Daar tijd voor nemen. 

Kijk soms moet je wel directer verder: in noodgevallen, wanneer je iets niet aankunt

Maar om daar een levenswijze van te maken: daarmee doe je jezelf en anderen tekort.


Met name deze laatste fase is erg ondergewaardeerd in ‘het Westen’, 

waar overdreven nadruk ligt op (doordraven in) AKTIE. Er heerst in onze maatschappij een schrijnend gebrek aan gezonde reflectie. 

Dit zie je erg duidelek in politiek, maar ook daar  is dat eigenlijk een weerspiegeling van een algemeen patroon. 


Mensen geloven vaak dat ze hier geen tijd voor hebben. Maar dit is een kwestie van gewoonte.

Het besef dat deze reflectie-gewoonte nuttig is, ontstaat vaak pas na vastlopen in een soort crisis. 

RUIMTE maken voor het reflectieproces is dus belangrijk en eigenlijk een kado aan jezelf.


Door juist te reflecteren win je aan inzicht, aan realisatie. 

Eerlijkheid is hierbij het belangrijkste vereiste. 

En natuurlijk een portie discipline om dit te doen. 


Gewetensvolle (zelf-)reflectie is iets waar extra MOEITE voor gedaan dient te worden.   

Dit geschiedt niet louter automatisch in deze loslaatfase van het scheppingsproces. 

Reflectie is werk maar ook relaxen. 

Want juist het doordraven in fase 2 zorgt ervoor dat reflectie vaak onvoldoende plaatsvind. 


Uiteindelijk gaat gebrek aan (kwalitatieve) reflectie  ten koste van de kwaliteit  van zowel aktie en ook intenties.

Bedoel: als je niet voldoende goed reflecteert, terugkijkt op wat er gebeurde, kun je ook minder goed bijsturen.


De kwaliteit van je reflectieproces is ook iets om constant in te blijven ontwikkelen. 

De kwaliteit van je zelfreflectie  is dan natuurlijkerwijze van grote invloed  op de kwaliteit  van je intenties. 


Door terugkijken op het verleden: op wat in de vorige fase  of in eerdere periodes daarvan, is gebeurd (of niet)  

volgt vervolgens bezinning  op de toekomst: met hernieuwde definities van je intenties.

Reflectie is namelijk het startpunt voor opvolgende, komende intenties. 

En zo gaat het scheppingsproces verder in een voortdurende rondgang, een doorlopend proces. 


BLESSINGS EN LESSEN

Deze definieer ikzelf  tegen het einde van iedere dag. 


BLESSINGS

Wat ging goed? Wat waren de meevallers en mazzeltjes?

Waar deed ik het juiste, zelfs als het mij op het moment zelf nadeel leek op te leveren?


Met vieren van je resultaten  schep je een positieve bedding en mindset. 

Aansturend op het voeden van dankbaarheid. 


Het maakt nogal een verschil of je arrogant opschept over je resultaat 

of dit vanuit dankbaarheid fier deelt met jezelf en anderen  die daarvoor openstaan.

Door middel van oprechte dankbaarheid stuur je positieve feedback naar jezelf, anderen en de wereld. 

Ook hier dien je ruimte voor te maken.


LESSEN

Hoe om te gaan met fouten en tegenslag is een vak apart.

Kan pijnlijk zijn of lijken. Maar vermijding hiervan, alleen afreageren  of andere verdediging 

leidt tot verder wegleiden  van stroomlijnen van je scheppingsproces. 

Dan moet je dus wel durven te definiëren  wat je fouten zijn, 

want sommigen bezitten zelfs een afweer op het woord fout.


FOUTEN horen bij inzet. En zelfs bij het creatieve proces. 

Het beter bekijken  van je (eigen) fouten  leidt juist tot (gewenste) ontwikkeling, 

mits je jezelf niet afstraft (vanuit een soort Opgelegd Geweten), 

maar fouten gewoon accepteert  als onderdeel van deze ontwikkelingen, je leerprocessen. 

Dan hoef je fouten niet te verstoppen of te ontkennen, dan kun je er meer volwassen mee omgaan. 

Dan kun je fouten  omvormen tot lessen. Hehe! 


Schep ze!


woensdag 20 november 2024

ALL GOOD!?

ALL GOOD!?   ‘ALLES IS GOED’?!

‘Alles is goed’/ ‘all good’ is een populaire uitdrukking en houding in spirituele kringetjes  

en ook in hippieland heerst deze stelling.


Heb gemerkt dat deze houding goed kan werken om een bestaande programmering 

te weerstaan: 

de negatieve houding dat er ‘niks goed’ is. Dan ben je slachtoffer van een negatieve mindset. 

Aldus kan koestering van de tegenovergestelde houding  je gaan bevrijden van een ingesleten gewoonte. 

Als een soort nuttig tegengif. Dit kan tevens troost bieden  om beter te leren accepteren. 


Er zijn echter grenzen. 

Deze stelling/houding wordt nameluk een probleem  zodra deze als hele waarheid  wordt aangenomen 

en klakkeloos (blind) wordt toegepast. Daarmee creëer je dan allerlei onbedoelde gevolgen  door een houding

die bewust gezien positief is bedoeld. 

Dit is ergens te vergelijken met overal JA opzeggen. 

Geinige FILM trouwes  ;+}


‘Vanzelfsprekend’ is een basale positieve houding zeer belangrijk! 

Maar ook ik trapte eerder in m’n leven  in deze eenzijdige positiviteit (breek me de bek niet open?). 

Tot mij bleek dat er daarbij meerdere vervormingen kunnen optreden. Daat gaat iiie:

Als alles (altijd) goed is zoals het is, zou er niks hoeven te veranderen, zou je nooit in hoeven te grijpen. 

Stond tijdje terug op een ritueel en kon de spreekster niet verstaan. Dat vond ik niet goed en riep: ‘ik versta je niet’. 

Even ongemakkelijk maar bleek wel passende actie te wezen. Haar keel ging daarna open. 

Als alles goed zou (moeten) zijn zoals het is, zou ik dat niet doen. 

Dit is natuurlek een zeer mild voorbeeld. Moeiteloos kunnen we allerlei gedrag noemen dat helemaal niet goed is,

dat ingrijpen vereist 

(eventueel zelfs met zinvol geweld = de minimale dosis geweld  die noodig is  om zinloos geweld te stoppen) 

in plaats van toedekking  door een liefdesmasker... 


Als ‘alles goed’ is  dan kun je bestaande negativiteit gaan ontkennen. 

Dan ga je minder open inbrengen over wat je als lastig ervaart.

Omdat je dit ook voor jezelf kunt gaan ontkennen, door een soort opgelegde posititeit. 

Aldus kan deze mindset je ook weerhouden  om dieper door te zoeken  naar oorzaken in jezelf (en anderen)  

over allerlei dingen/zaken die mislopen. Het word dan een dooddoener van serieuzer zelfonderzoek. 

Of dat je te snel tevreden bent  met een zoethoudertje. 

Het bestaande negatieve  wordt dan reflexmatig ontkend  (bvb gerationaliseerd door een vervormde versie van het idee: 

‘dat waar je aandacht aan geeft, dat dat groeit’) en weggedrukt. Kan zich aldus opsparen

en gaan uiten in plots oppoppend escalerend gedrag, het lijdt eerder tot ontsporing. 

Nou dat herken ik zeker in mijn illustere verleden... Maar simpelweg in eigen leven te herkennen

Door zeer eerlijk  op je reacties te reflecteren. 


Dan kun je gaan zeggen dat escalatie er ook weer bijhoort en tegen jezelf zeggen: 

‘dat je (heel) veel van jezelf houd’. Wellicht beter dan helemaal niks. 

Maar dat blijft symptoombestrijding (voor jezelf, los van wat voor negatieve impact je bij anderen veroorzaakt).

Voor ware innerlijke groei gaat het over doorvoelen  en daarmee gaandeweg leren doorgronden van oorzaken. 


Nog destructiever kan het worden wanneer ‘alles is goed’  als  rationalisatie voor uitleven van eigengereid gedrag gaat dienen. Dit gebeurt dan onbewust. Je lagere zelf is slim zat  om van dit soort fratsen gebruik te maken.

Maar overal zitten gevolgen aan (aan doen EN laten)!

Alleen op het hoogste spirituele nivo kun je stellen dat ‘alles goed’ is.

Natuurlijk is het nuttig daar contact mee te maken, om te ontladen en op te laden. 

Maar wanneer je dit als dogma gaat hanteren  binnen het leven IN de dualiteit dan leef je geforceerd eenzijdig

vanuit 1 pool  en dat is niet het omvatten van de dualiteit  maar de meest veelvoorkomende vervorming 

in het zogeheten ‘non-dualisme’. 


Ken ‘m van vroeger: de riedel van “hoe gaat het?” 

Antwoord: Ja, goed.’ Bij nader inzien  is het zelfs een oppervlakkige uitspraak…

Ikki zeg tegenwoordig graag: ‘goed genoeg’.

Enne op de vraag: ‘alles goed?’ repliek ik tegenwoordig dan maar graag met “bijna alles!” of “goed genoeg”.


“Acceptatie doet wonderen” las ik ooit  en inderdaad  is kunnen accepteren  een belangrijke vaardigheid. 

Om met frustraties om te gaan. Alleen niet blindelings: gezonde acceptatie vereist onderscheidingsvermogen. 

Oef-oef!!